Książę – charakterystyka bohatera
Książę jest człowiekiem o ambicjach przywódczych. Wierzy, że arystokracja, posiadająca wedle jego przekonań ogromną przewagę nad innymi warstwami społecznymi, odegra przewodnią rolę w wydobyciu ojczyzny z niedoli.
Książę jest człowiekiem o ambicjach przywódczych. Wierzy, że arystokracja, posiadająca wedle jego przekonań ogromną przewagę nad innymi warstwami społecznymi, odegra przewodnią rolę w wydobyciu ojczyzny z niedoli.
Kazimierz Starski to zblazowany arystokratyczny rozpustnik. Nie ma pieniędzy, więc szuka żony, nie ukrywając tego, że gotów jest ożenić się tylko z panną z dużym posagiem.
Baronostwo Krzeszowscy to pozostające w nieustannym konflikcie małżeństwo, które mieszka osobno. Przedstawione jest w ujęciu humorystycznym. Baronowa, doświadczona przez los utratą ukochanej córki, mimo upływu czasu nie może pogodzić się z jej śmiercią.
Helena Stawska to niesłusznie pozwana o kradzież lalki. Jest zakochana bez wzajemności w Wokulskim, z kolei ją skrycie miłuje Rzecki. Samodzielnie utrzymuje się wraz z matką i córeczką Helusią, udzielając korepetycji.
Doktor Michał Szuman to spolszczony Żyd, przyjaciel Wokulskiego jeszcze z czasów studiów i zesłania. Podobnie jak Rzecki jest kawalerem posiadającym reputację dziwaka. Żyje w całkowitym odosobnieniu.
Julian Ochocki, jako jeden z nielicznych przedstawicieli arystokracji, został ukazany w korzystnym świetle. To młody, dwudziestoośmioletni wynalazca. Ukończył wydział przyrodniczy warszawskiej Szkoły Głównej i mechaniczny na Politechnice.
Tomasz Łęcki jest ojcem Izabeli i głową rodziny Łęckich – do niedawna znaczącej, teraz już zapomnianej z powodu złej kondycji finansowej. Narrator opisuje jego wygląd następującymi słowami:
Izabela Łęcka to córka Tomasza Łęckiego i główna reprezentantka arystokratycznego świata w Lalce. Ma dwadzieścia pięć lat. Wywodzi się z dobrze skoligaconej senatorskiej rodziny, posiadającej niegdyś bardzo wysoką pozycję, a teraz zapomnianej ze względu na kłopoty finansowe.
Choć można by sądzić, że Ignacy Rzecki jest człowiekiem dużo starszym od Wokulskiego, w rzeczywistości ma zaledwie cztery lata więcej. Nie wiek, a wyznawane przez niego, anachroniczne już wartości romantyzmu sprawiają, że traktowany jest przez innych jak stary człowiek.
Stanisław Wokulski w chwili rozpoczęcia akcji powieści ma czterdzieści sześć lat. Przeszłość bohatera z czasu sprzed akcji można jednak zrekonstruować na podstawie rozsianych po Lalce jego własnych wspomnień, pamiętnika Rzeckiego, wypowiedzi Szumana i innych osób.