– To tytułowy bohater, bogaty mieszczanin, wdowiec, ojciec Kleanta i Elizy;
– ma 60 lat, dokucza mu kaszel z powodu astmy, ale nie brak mu energii do działania, zwłaszcza gdy w grę wchodzą pieniądze;
– jest uosobieniem chciwca i sknery, człowieka owładniętego żądzą zysku;
– jako zamożny mieszczanin mógłby prowadzić dom na wysokim poziomie, zapewnić dzieciom posagi i godny start w życiu, tymczasem żałuje im wszystkiego. Oszczędza też na służbie, która musi dźwigać obowiązki przeznaczone dla większej liczby osób. Jego stangret nie może zaprzęgnąć koni, bo z głodu ledwo trzymają się na nogach. Skąpiec, wydając przyjęcie, każe serwować zapychające potrawy, by goście zjedli jak najmniej, a zamiast trunków nakazuje podawać w pierwszej kolejności wodę. Ponadto służba nosi zniszczoną, brudną odzież;
– nie liczy się z opinią otoczenia, na przekór docierającym do niego sygnałom nie przyjmuje do wiadomości tego, że jest odbierany przez nie negatywnie. Usłyszawszy od służącego, co sądzą na jego temat inni, wpada w złość, sądząc, że to oszczerstwa;
– to zły ojciec, który nie kocha własnych dzieci i traktuje je jak wrogów. Jest wobec nich podejrzliwy, nie wspiera ich, w niczym im nie pomaga. Jego skąpstwo zmusza syna do hazardu i zapożyczania się. Wobec córki Harpagon ma następujący plan: zamierza wydać ją za mąż bez posagu. Kandydatem, który to akceptuje, jest stary wdowiec, pan Anzelm;
– skąpstwo bohatera doprowadza do tego, że dzieci nim gardzą i przestają go kochać, a służba się z niego śmieje;
– wobec własnego ożenku Harpagon prezentuje już inną postawę: decyduje się na małżeństwo z młodziutką Marianną, licząc na posag, choć ma świadomość dzielącej ich różnicy wieku i trudnej sytuacji finansowej jej rodziny;
– bohater nieustannie lęka się o swoją szkatułkę, jakby od jej posiadania zależało jego życie. Gdy kosztowności giną, podejrzewa o kradzież domowników oraz służbę i żąda aresztowania wszystkich ludzi z całego miasta;
– korzystając z usług komisarza i Frozyny, nie chce im płacić;
– kolejne wypadki niczego go nie uczą: nie odczuwa skruchy wobec dzieci ani nie żałuje swoich słów i decyzji. Do samego końca myśli tylko o szkatułce, będąc gotów poświęcić wszystko, by ją odzyskać;
– skąpstwo Harpagona zostało wyolbrzymione do granic możliwości w celu obnażenia jego niegodziwego postępowania. Bohater ten, choć śmieszy, momentami wzbudza przerażenie.
Główne cechy: chorobliwe skąpstwo, chciwość, podejrzliwość, pozbawienie uczuć ojcowskich, złośliwość, brak empatii, podstępność, wybuchowość, nerwowość.