Przyjaźń to, obok miłości, najpiękniejsza relacja, jaką możemy sobie wymarzyć. Posiadanie przyjaciół sprawia, że jesteśmy w stanie dzielić z kimś smutki i radości, a także wykazywać się empatią oraz bezinteresowną pomocą innym osobom. Do dziś nie wiadomo, co sprawia, że ludzie zaczynają się dobrze ze sobą dogadywać i stają się sobie bliżsi niż z innymi.
Trudno określić, czym dokładnie jest przyjaźń. Bo czy można ją nazwać po prostu więzią między ludźmi? Czy to nie jest coś więcej? Sensem przyjaźni jest zacieśnianie relacji przez cały czas jej trwania, poznawanie się i uczestniczenie wzajemnie w swoich życiach. Przyjaźnie czynią nas lepszymi ludźmi, sprawiając, że stajemy się pełniejsi, bogatsi w doświadczenia, nowe umiejętności i uczucia.
Motyw przyjaźni przewija się w literaturze od lat. Czerpano z niego już w starożytności, wplatając w mitologię przyjazne relacje między bogami. Ta niezwykła więź międzyludzka ma również miejsce w Biblii, opisując relację chociażby między Jezusem a Łazarzem. W kolejnych epokach również przewijał się motyw przyjaźni, co czyni go jednym z najpopularniejszych wątków w literaturze.
Kultowym przykładem powieści związanej z przyjaźnią jest „Mały Książę” Antoine’a de Saint-Exupéry’ego. Trudno znaleźć opowieść, która lepiej oddaje sens znajomości i jej wpływu na człowieka. Książka opowiada o międzyplanetarnej podróży małego chłopca, który wyruszył w drogę, by zdystansować się od Róży, którą się opiekował. W czasie swej wyprawy poznaje kolejne osoby, które uczą go prawd o dorosłym, dojrzałym życiu.
Jednak najważniejsze spotkanie chłopiec przeżywa na Ziemi. Spotyka tam lisa, z którym próbuje się bawić, jednak nie udaje mu się to. Lis wyjaśnia Księciu, iż problemem jest brak wspólnej więzi, jaka mogłaby łączyć obu bohaterów. Chłopiec nie do końca jest w stanie zrozumieć, o co chodzi zwierzęciu. Lis tłumaczy, iż przyjaźnie, więzi i wspólne zrozumienie wymaga czasu, cierpliwości i zaangażowania obu stron. Nie można nakazać komuś zacieśnienia więzi, to musi być spontaniczne i rodzić się powoli. Mały Książę dowiaduje się, że próba poznania drugiej osoby i bycie obok w każdej sytuacji jest właśnie sensem przyjaźni i relacji, które mogą przetrwać lata.
Mały Książę dowiaduje się, że przyjaźń to piękna rzecz i zaproszenie do swojego życia innej osoby. Jednocześnie poznaje ból związany z odejściem przyjaciela. Tak czyni lis, który pragnął więzi i oswojenia przez kogoś, a chłopiec nie był zainteresowany pogłębianiem znajomości. Lis postanowił więc odejść. Jednak ta ważna nauka, którą odebrał Książę sprawiła, iż na zawsze będą w pewien sposób sobie bliscy. Ich spotkanie odbiło się na charakterze i światopoglądzie chłopca, który mógł w końcu kogoś nazwać prawdziwym przyjacielem.