„Tango” to dramat autorstwa Sławomira Mrożka, który przedstawia historię pewnej skonfliktowanej ze sobą rodziny, w której ścierają się dwie odmienne wizje sposobu życia. Ścierają się ze sobą przedstawiciele starszego pokolenia, czyli rodzice (Eleonora i Stomil) oraz babcia czy wujek. Po drugiej stronie barykady stoi z kolei Artur, który pragnie zmienić otaczającą go rzeczywistość. Zdawać by się więc mogło, że odbiorca obserwuje typowy konflikt pokoleń – rodzice uważają, że ich wartości są najważniejsze, młodzi z kolei chcą naprawić świat na swój sposób. Jednak napięcie pojawiające się między Arturem a jego rodziną jest skonstruowane w o wiele bardziej przewrotny i niespodziewany sposób.
Zazwyczaj uważa się, że to młodzi ludzie żądają dla siebie więcej swobody, zniesienia surowych zasad, jakie narzucają im rodzice, czy zmiany spojrzenia na świat, w taki sposób, by stał się on bardziej liberalny czy postępowy. Tymczasem w „Tangu” to rodzice reprezentują awangardę, ludzi pragnących całkowitej wolności, którzy buntowali się przeciwko zasadom tak, że zdekonstruowali je wszystkie. W związku z tym w ich życiu panuje chaos, nikt nie spełnia ról odpowiednich dla swojej pozycji czy wieku. Eleonora całkiem jawnie wdaje się w romans z lokajem, prymitywnym Edkiem.
W takiej sytuacji Artur nie może się więc buntować, żądając dla siebie więcej swobody, czy uciekając przed zasadami i wartościami wpojonymi mu przez rodziców. W związku z tym wybiera on jedyną otwartą dla siebie drogę i zaczyna żądać od rodziny, by zachowywała się zgodnie z normami społecznymi i by w jej życiu zapanował ład, porządek i zaczęto stosować się do zasad, które wcześniej znieśli rodzice Artura. Jego postawa jest więc zupełnie inna niż typowe zachowanie młodych ludzi, którzy instynktownie pragną wolności i zniesienia krępujących ich reguł. Artur jest więc postacią wyróżniającą się na tle swoich rówieśników, jego rodzice zaś nie przypominają innych opiekunów, którzy stoją na straży moralności i obyczajów.
Konflikt między Arturem a rodzicami jest więc oparty na zasadzie odwrócenia ról i w ten sposób łamie on przyjętą powszechnie konwencję. Artur, domagając się ładu i porządku, sam nieświadomie neguje reguły, które rządzą światem, w którym młodzi ludzie wybierają swobodę. Tym samym jego zachowanie wpisuje się w odwrócony porządek świata, który tak go porusza i niepokoi. Konflikt międzypokoleniowy w „Tangu” jest więc wyjątkowo przewrotny i sprawia, że bohaterowie utworu wychodzą poza przyjęte normy.