interpretacje

Oda do rozpaczy – interpretacja

Oda do rozpaczy, wiersz niewiele mający wspólnego z klasyczną odą, pochodzi z tomu Poezje wybrane, który ukazał się w 1979 roku. Tytuł wiersza nawiązuje do gatunku ściśle sformalizowanego, wiersz Twardowskiego ma tymczasem nieregularną budowę. Zrywa z klasyką tego gatunku lirycznego. Pamiętając choćby słynną Odę do młodości Adama Mickiewicza wiemy, że ody powinny wysławiać pewną ideę. Antropomorfizowana przez podmiot liryczny Twardowskiego rozpacz jest co prawda czymś abstrakcyjnym, jednak utwór jej poświęcony w niczym nie przypomina podniosłej, patetycznej atmosfery wyżej przypomnianego romantycznego dzieła. Oda Twardowskiego składa się z 14 wersów o różnej długości. Już tytuł utworu pozwala się spodziewać dowcipnego charakteru dzieła.

Do moich uczniów – interpretacja

Wiersz Do moich dzieci reprezentuje typ liryki zwrotu do adresata. Podmiotem lirycznym jest nauczyciel, który wspomina czasy szkolne, bycia pedagogiem w szkole specjalnej, przystosowanej dla dzieci niepełnosprawnych – upośledzonych umysłowo. Adresatem są wychowankowie, niektórzy zostali przywołani po imieniu, co świadczy o indywidualnym, podmiotowym podejściu nauczyciela do ucznia. Inaczej wspomina on Jurka, Jankę, Janka, Wojtka, Zosię czy Pawełka. Każdy jest więc wyjątkowy. Autor z jednej strony stosuje w tym utworze konwencję listu, na co wskazywać może tytuł i podpis „nadawcy” w ostatnim wersie utworu, z drugiej zaś wiersz ten przypomina formę pamiętnika podmiotu lirycznego, pierwsze wersy zapowiada bowiem zapis wspomnień:

Jan Twardowski – biografia

Jan Twardowski urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawie, gdzie zmarł 18 stycznia 2006 roku. Syn Jana i Anieli Marii z domu Konderskiej. Miał trzy siostry – młodszą Marię i starsze Lucynę i Halinę. W sierpniu 1915 cała rodzina została zesłana w głąb Rosji, skąd wrócili trzy lata później.

Przypowieść – interpretacja

Na poezję Jan Lechonia, Skamandryty oraz słynnego literata okresu dwudziestolecia międzywojennego, w znacznej mierze wpłynęły tragiczne wydarzenia zarówno I, jak i II wojny światowej. Utwór Przypowieść, opublikowany w roku 1945, porusza kwestie ofiarności wobec swojej ojczyzny w obliczu konfliktów zbrojnych. Opowiada o walecznym żołnierzu, który choć poświęca dla kraju swoje życie, nie słyszy słów podziękowania i nie jest przez nikogo doceniany.

Toast – interpretacja

Jan Lechoń był polskim poetą należącym do literackiej grupy Skamander, tworzącym w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Jednym z jego słynniejszych tomów wierszy był zbiór Srebrne i czarne, opublikowany w roku 1924. Pochodzi z niego utwór Toast, który jest nostalgiczny, melancholijny i porusza zagadnienia nietypowe dla pochwalających codzienne życie oraz miejski zgiełk Skamandrytów – opowiada o nieuchronnym przemijaniu.

Chełmoński – interpretacja

Jan Lechoń był współczesnym polskim poetą oraz prozaikiem, a także krytykiem literackim, związany był ze słynną grupą Skamander. Artysta w swojej twórczości podejmował zróżnicowane tematy, kluczowy wpływ na jego dzieła miał także trudny, wieloletni pobyt na emigracji. Wiersz Chełmoński, przywołujący w tytule znanego malarza, przedstawia uczucia towarzyszące mu na obczyźnie oraz tęsknotę za rodzimym krajem.

Na niebo wypływają białych chmurek żagle – interpretacja

Jan Lechoń to słynny literat związany z grupą Skamander, tworzący zarówno poezję, jak i prozę. Jest autorem licznych zbiorów liryki, między innymi Srebrne i czarne, opublikowanego w 1924 roku. Na nie­bo wy­pły­wa­ją bia­łych chmu­rek ża­gle to pochodzący z niego wiersz, który w rzeczywistości nie posiada tytułu, dlatego też identyfikowany jest poprzez pierwszy wers. Utwór opowiada o miłości, która pozostaje niespełniona.

Nie-Boska komedia – interpretacja

Jan Lechoń był polskim poetą, współtwórcą kabaretu Pikador oraz jednym z założycieli literackiej grupy Skamander – co ciekawe, uznaje się go za pomysłodawcę jej nazwy. Jego utwór Nie-Boska komedia pochodzi z domu Aria z kurantem, wydanego w roku 1945, nawiązującego wyraźnie do Strasznego dworu autorstwa Stanisława Moniuszki. Lechoń wspomina w nim dawną Polskę oraz prezentuje pesymistyczne poglądy na przyszłości kraju, kreuje katastroficzną wizję zagłady.

Iliada – interpretacja

Jan Lechoń zasłynął w historii sztuki jako wybitny poeta i prozaik, współtwórca grupy artystycznej Skamander, ale też krytyk literacki oraz teatralny. Jest autorem kilku zbiorów poezji, między innymi Arii z kurantem, opublikowanej w 1945 roku. Z tego tomu wywodzi się wiersz Iliada, którego tytuł wskazuje na odwołanie się poety do mitologicznych motywów oraz postaci – ma ono na celu przedstawienie losów Warszawy poprzez aluzję literacką.

Modlitwa – interpretacja

Jan Lechoń to polski poeta, który debiutował już jako czternastolatek, publikując zbiór Na złotym polu. Był także współzałożycielem grupy literackiej Skamander oraz kabaretu Pikador. Jego tom Srebrne i czarne, z roku 1924, to dzieło o wydźwięku pesymistycznym, w którym autor wyraził fascynację tematyką śmierci oraz popełnianych przez człowieka grzechów. Jednym z wierszy należących do zbioru jest Modlitwa, utwór poruszający kwestię ludzkiej egzystencji.