Przypowieść o zaginionej owcy odnaleźć można w Ewangelii według świętego Łukasza (15, 6-7). Parabola to jest bezpośrednim zwrotem Jezusa do słuchaczy, poprzez który wyjaśnia im podejście Boga do zbłądzonych grzeszników.
Przypowieść o robotnikach w winnicy pochodzi z Ewangelii według świętego Mateusza (Mt 20, 1-18). Ta powszechnie znana parabola opowiada o gospodarzu winnicy, który najmował do pracy bezczynnych robotników, oferując im denara. Alegorycznie, jest to historia między innymi o dobroci, miłosierdziu oraz sprawiedliwości Boga.
Przypowieść o pannach roztropnych i nieroztropnych wywodzi się z Ewangelii według świętego Mateusza, umiejscowionej w Nowym Testamencie. Zalicza się ona do grupy przypowieści Jezusa Chrystusa dotyczących czasu ostatecznego. Jest to prosta historia odnosząca się do mądrości bądź głupoty, z jaką można przemierzać życie.
Przypowieść o wdowim groszu obecna jest w Ewangelii według świętego Łukasza (21, 1-4) oraz według świętego Marka (12, 41-44). Jest to krótka opowieść o ubogiej kobiecie, która ostatnie pieniądze przekazuje w darze w palestyńskiej świątyni. Historia ta uczy, że to właśnie ci, którzy kierują się szczytnymi, szczerymi intencjami, mogą liczyć na pochwałę oraz zbawienie.
Przypowieść o siewcy obecna jest w Ewangeliach świętego Mateusza (13,3–8), Marka (4, 1–9) oraz Łukasza (8,4–8), uznaje się ją za jedną z najważniejszych przypowieści biblijnych (według świętego Marka, jest ona kluczowa dla prawidłowego zrozumienia nauk głoszonych przez Jezusa Chrystusa, dlatego też pokusił się on także o jej szersze omówienie). Opowieść ta odwołuje się do zasiewu, czyli do elementu rolniczej działalności człowieka. Zbudowana jest z czterech części, opisujących poszczególne etapy wzrostu ziarna – poprzez obumarcie, aż po wydanie obitych plonów.
Przypowieść o talentach, zwana także Przypowieścią o minach, odnaleźć można w Ewangelii według świętego Mateusza oraz w Ewangelii według świętego Łukasza. Co ciekawe, wersje te dość istotnie się różnią, co wskazuje, że mogą nie pochodzić z tego samego źródła. Obie te historie należą jednak do najbardziej znanych biblijnych opowieści i stanowią przestrogę dla biernych i leniwych, ale też pochwałę zaradnych, pracowitych i przedsiębiorczych.
Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie jest fragmentem Ewangelii św. Łukasza. Znajduje się w części opowiadającej o podróży Jezusa Chrystusa do Jerozolimy (wersety 30 do 37). Przekazuje wiernym uniwersalne przesłanie, aktualne także we współczesnych czasach – porusza bowiem kwestię uprzedzeń społecznych oraz naucza, że każdego bliźniego należy traktować na równi i z miłosierdziem, odrzucając uprzedzenia oraz szkodliwe przekonania.
Przypowieść o domu na skale i o domu na piasku (znaną także jako Przypowieść o dobrej i złej budowli) można odnaleźć w dwóch Ewangeliach – według świętego Mateusza (rozdział siódmy, wersety 24 – 29) oraz świętego Łukasza (rozdział 6, wersety 46 – 49). Jest to niewielki fragment nauk Jezusa Chrystusa wygłaszanych na Równinie, opowiadający o dwóch osobach budujących swe domostwa. Historia ta jest metaforą postępowania człowieka za życia oraz jego stosunku do wiary, które mają go zaprowadzić do Królestwa Bożego.
Przypowieść o synu marnotrawnym znana jest także pod tytułem Przypowieść o miłosiernym ojcu, co wskazuje jednocześnie na jej dwóch głównych bohaterów. Jest to utwór biblijny, przynależący do Nowego Testamentu, do Ewangelii wg św. Łukasza (15,11 – 32). Omawiana historia przedstawiana jest przez Jezusa Chrystusa, który pragnie pokazać swym słuchaczom, czym jest szczere wybaczenie i miłosierdzie. Przykładem ma być ojciec, który potrafi ukorzyć się i przyjąć pod dach syna, który roztrwonił dobytek i utracił godność jako świniopas.