Utwór jest uznawany za arcydzieło polskiej nowelistyki. Autor zastosował budowę ramową, w jednym utworze zawierają się dwie nowele. Pierwsza z nich to opowieść o narratorze i jego kolekcji, a druga – historia mieszkającego w sąsiedztwie małżeństwa.
Spory między racjonalistami i idealistami trwają od wieków. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, która postawa jest lepsza dla człowieka i jego otoczenia. Wybór drogi zależy bezpośrednio od samej osoby, która może woleć kierowanie się sercem lub rozumem. Skrajne postawy nigdy nie są dobre, zgodnie z myślą Arystotelesa, we wszystkim należy zachować umiar. W mojej opinii lepsze jest jednak trzeźwe i racjonalne kierowanie się głową.
„Kamizelka” to nowela Bolesława Prusa, która została wydana w 1882 roku. Jest uznawana za arcydzieło polskiej nowelistyki. Opowiada o życiu niezbyt zamożnych mieszkańców Warszawy.
Schemat budowy utworu opiera się na wspomnieniu narratora-obserwatora, który przegląda zgromadzone przez siebie drobiazgi. Jednym z nich jest tytułowa kamizelka. Narrator kupił tę ostatnią pamiątkę po zmarłym kanceliście od handlującego starzyzną Żyda.
Kamizelka ukazała się w „Nowinach” w roku 1882. Trzy lata później w rękach czytelników znalazło się jej wydanie książkowe (w tomie I zbioru Szkice i obrazki). Akcja utworu rozgrywa się w latach 80. w Warszawie. Kanwę do snucia opowieści stanowi tytułowy rekwizyt. Głębokie wartości humanistyczne Kamizelki czynią z niej arcydzieło polskiej nowelistyki.
Bolesław Prus (prawdziwe imię i nazwisko Aleksander Głowacki) żył w latach 1847-1912. Urodził się w Hrubieszowie na Lubelszczyźnie. Nad wcześnie osieroconym przyszłym pisarzem opiekę sprawowali coraz to inni krewni. W 1857 r. Prus został uczniem Powiatowej Szkoły Realnej przy Gimnazjum Gubernianym w Lublinie.