Łąka – interpretacja

Poemat Łąka to utwór pochodzący ze zbioru literackiego o tym samym tytule, opublikowanego w roku 1920. Stanowi reprezentację motywów, które poruszane są w tym tomie przez autora, Bolesława Leśmiana – polskiego poetę tworzącego w czasie dwudziestolecia międzywojennego. Wiersz ma charakter programowy, jest literackim przejawem zafascynowania przyrodą, a zawiera także rozważania dotyczące ludzi i ich funkcjonowania w świecie.

Garbus – interpretacja

Ludzka niedoskonałość oraz życie w kalectwie – te na pozór negatywne cechy były dla Bolesława Leśmiana elementem istoty człowieczeństwa. Ten będący niespotykaną indywidualnością swojej literackiej epoki poeta tworzył głównie w okresie dwudziestolecia międzywojennego, choć lata jego debiutu przypadały na okres Młodej Polski. Motyw ułomności porusza w swoim wierszu Garbus, wchodzącym w skład tomu Łąka z 1920 roku, oraz przynależącym do mniejszego cyklu – Pie­śni ka­le­ku­ją­ce.

Dwoje ludzieńków – interpretacja

Dwoje ludzieńków to wiersz będący nawiązaniem do folklorystycznej, ludowej pieśni, stanowiący jej autorską parafrazę. Opublikowany został w zbiorze Łąka, wydanym w 1820 roku, i wchodzi w skład mniejszego cyklu Trzy róże. Twórcą utworu jest Bolesław Leśmian, poeta okresu dwudziestolecia międzywojennego, który zapisał się w historii literatury dziełami nawiązującymi do pierwotności, odzwierciedlającymi rytm świata, pełnymi balladowości i fantastycznych postaci.

Do śpiewaka – interpretacja

Bolesław Leśmian, polski poeta dwudziestolecia wojennego, zasłynął wydanym w 1920 roku tomem Łąka, dotykającym kwestii natury, ludowości czy istoty człowieczeństwa. Omawiany wiersz, Do śpiewaka, wchodzi w skład tego zbioru oraz należy do mniejszego cyklu – Ponad brzegami. Leśmian w utworze zwraca się do tytułowej postaci, opisując jej zachwyty nad przyrodą oraz rozważając nad relacją pomiędzy człowiekiem i Bogiem.

Szybki wiersz – interpretacja

Adam Zagajewski był polskim poetą tworzącym w epoce współczesnej, należącym do pokolenia Nowej Fali – był także laureatem licznych nagród literackich, a jego dorobek charakteryzowały głównie wiersze białe i wolne. Utwór o intrygującym tytule – Szybki wiersz –  został opublikowany w 1994 roku, wchodząc w skład tomu Ziemia ognista.

Strych – interpretacja

Beata Obertyńska to polska poetka dwudziestolecia międzywojennego, autorka kilku zbiorów wierszy, która nigdy nie związała się na stałe z żadną grupą literacką. Jej twórczość charakteryzował osobisty charakter, zbliżony do personalnego wyznania. Obertyńska jest autorką wiersza Strych, w którym porusza kwestie związane z ludzką pamięcią oraz jej zawodną naturą, która z czasem zaciera wspomnienia człowieka, a tym samym jego tożsamość.

Non omnis moriar – interpretacja

Wiersz znany powszechnie pod nazwą Non omnis moriar, w rzeczywistości nie posiada tytułu, dlatego też identyfikuje się go pod tym in­ci­pi­tem. Opublikowany został w roku 1942, a jego autorką jest Zuzanna Ginczanka – polska poetka, w 1944 roku pojmana i rozstrzelana przez nazistów. Omawiany utwór porusza kwestie tragicznych losów osób narodowości żydowskiej podczas II Wojny Światowej – sama autorka była właśnie tego pochodzenia.

Po­dzię­ko­wa­nie za ze­ga­rek wzię­ty z rąk J. K. Mo­ści – interpretacja

Adam Naruszewicz był polskim oświeceniowym poetą, urodzonym w roku 1733, a także tłumaczem, historykiem oraz dramatopisarzem. Jego twórczość łączyła typowy dla epoki zachwyt nad rozwojem oraz pełniła funkcje edukacyjne. Był on autorem wiersza Po­dzię­ko­wa­nie za ze­ga­rek wzię­ty z rąk J. K. Mo­ści, który opublikowany został prawdopodobnie około 1774 roku. Dziękczynny utwór jest zaczątkiem do refleksji na temat relatywności mijającego czasu.

Balon – interpretacja wiersza

Adam Naruszewicz nazywany był ojcem klasycyzmu w Polsce, tworzył w okresie oświecenia, a poza literaturą zajmował się także historią czy tłumaczeniami, był też biskupem. Jego wiersz, Balon z roku 1798, stanowi pochwałę ludzkiego umysłu oraz gwałtownie postępującego rozwoju naukowego – zainspirowany został lotem nad Warszawą, który odbył się z wykorzystaniem tytułowego balonu. Opublikowany anonimowo utwór częściowo odnosi się także do kwestii politycznych.

Cnota grunt wszystkiemu – interpretacja

Daniel Naborowski był reprezentantem polskiej poezji barokowej, a poza literaturą zajmował się między innymi dyplomacją i tłumaczeniami, był także marszałkiem oraz sędzią. W swojej twórczości łączył zachwyt nad ludzkim rozsądkiem, a jednocześnie wyrażał ulotność świata oraz dóbr materialnych. W podobnym nurcie, wiążącym renesans z barokiem, powstał wiersz Cnota grunt wszystkiemu, który w metafizyczny sposób odnosi się do wartości duchowych.