Roza Weneda
Dziewczyna jest czarodziejką. Nie odczuwa silnych więzów rodzinnych, skupia się bardziej na swoich zaklęciach i czarach. Przepowiada losy bitwy i śmierć swoich bliskich. Próbuje zapewnić zwycięstwo swemu ludowi przez zagrzewanie harfiarzy do śpiewu oraz próbę odzyskania harfy ojca.
Roza jest bardzo impulsywna. Ma niewielki kontakt z rzeczywistością, w pełni pochłaniają ją wizje i czary. Ze względu na to można uznać ją za szaloną. Spełnia założenia makiawelizmu, uważa, że szlachetny cel można osiągnąć nawet w sposób niemoralny (zleca zabójstwo i każe kłamać Ślęzowi).
Lech
Król Lechitów co prawda podbija nowe terytoria, jednak z natury jest człowiekiem dobrym i szlachetnym. Widać, że stara się dobrze traktować jeńców, w przeciwieństwie do żony. Stopuje jej plany, choć często jej ulega. Daje sobą manipulować, jest jednak rozważny i nie ponoszą go emocje — nawet gdy dowiaduje się o porwaniu ukochanego syna.
Gwinona
Kobieta jest jedyną w pełni negatywną postacią ukazaną w utworze. Ma pewną wizję rzeczywistości, którą chce realizować bez względu na wszystko. Jest zła, okrutna (skazuje na śmierć Derwida, każe go oślepić) oraz manipuluje swoim mężem, by postępował zgodnie z jej wolą i dał jej władzę nad więźniem. Jest mściwa, chce doprowadzić do śmierci Derwida, aby to ona była najważniejsza a wszyscy się jej bali.
Gwalbert
Chrześcijański misjonarz, który przybył na tereny Wielkopolski w celu nawracania pogan. Jego misja kończy się jednak fiaskiem, ponieważ skupia się na pomocy Lilli Wenedzie. Mimo to udaje mu się ochrzcić część konających na polu bitwy, wypełniając chrześcijański obowiązek. Jest dobroduszny i w pełni oddany Bogu. Szlachetnie wstawia się za córką Wenedów i próbuje pomagać wszystkim bohaterom.