„Zdążyć przed Panem Bogiem” to dzieło również przybliżające losy stolicy i jej mieszkańców w czasie II wojny światowej. Skupia się ono jednak na społeczności żydowskiej i na okresie powstania w getcie warszawskim. Jest tu więc kontrast ludzi żyjących poza gettem i cieszących się względną normalnością z ludźmi uwięzionymi za jego murami i ginącymi – z głodu, od kul, popełniających samobójstwa i wywożonych do obozów. Obraz ten oparty jest na wspomnieniach uczestnika walk w getcie, czyli Marka Edelmana. Jest to portret Warszawy pogrążonej w cierpieniu i miasta będącego świadkiem rzeczy strasznych oraz ludzkiej bezsilności i obojętności wobec tych wydarzeń.
Miasto nigdy nie pozostaje obojętne wobec wydarzeń, które rozgrywają się na jego ulicach, co widać na przykładzie Warszawy. Obraz stolicy i jej mieszkańców często pojawia się w dziełach literackich i w ten sposób tworzy się swoista kronika i zapis tego, jakie były reakcje ludzkie na wyjątkowe sytuacje.