Uczę się ciebie, człowieku – interpretacja

Utwór Jerzego Lieberta o incipicie „Uczę się ciebie, człowieku” został wydany pośmiertnie w tomiku „Kołysanka Jodłowa” w 1932 roku. Poeta wyraża swoje zainteresowanie skomplikowaną, ludzką naturą. Ta tematyka często powracała w jego twórczości, obok motywów religijnych.

Dramat i przestrzeń. Określ, jaki problem podejmuje Jan Błoński w podanym tekście. Zajmij stanowisko wobec rozwiązania przyjętego przez autora, odwołując się do tego tekstu oraz innych tekstów kultury

W przedstawionym tekście „Dramat i przestrzeń” Jana Błońskiego podjęta została skomplikowana problematyka wyodrębnienia i charakterystyki „przestrzeni dramatu”. Autor zauważa tam, że należy różnicować ją od „przestrzeni teatralnej” czy też „scenicznej” gdyż w odróżnieniu od dwóch wspomnianych przestrzeń dramatu jest tożsama z danym utworem literackim nie zaś miejscem czy nawet sposobem jego przedstawienia. Informuje ona czytelnika iż poza widzianym na scenie kawałkiem świata przedstawionego istnieje również jego pozostały fragment, który wpływa, między innymi, na losy bohaterów dramatu. Jego odbiór zaś jest ściśle uzależniony od nastawienia i wiedzy odbiorcy (widza). Rozważania i wnioski Jana Błońskiego są tożsame z moimi odczuciami względem tego typu dzieł literackich.

Strych – interpretacja

Beata Obertyńska to polska poetka dwudziestolecia międzywojennego, autorka kilku zbiorów wierszy, która nigdy nie związała się na stałe z żadną grupą literacką. Jej twórczość charakteryzował osobisty charakter, zbliżony do personalnego wyznania. Obertyńska jest autorką wiersza Strych, w którym porusza kwestie związane z ludzką pamięcią oraz jej zawodną naturą, która z czasem zaciera wspomnienia człowieka, a tym samym jego tożsamość.

Non omnis moriar – interpretacja

Wiersz znany powszechnie pod nazwą Non omnis moriar, w rzeczywistości nie posiada tytułu, dlatego też identyfikuje się go pod tym in­ci­pi­tem. Opublikowany został w roku 1942, a jego autorką jest Zuzanna Ginczanka – polska poetka, w 1944 roku pojmana i rozstrzelana przez nazistów. Omawiany utwór porusza kwestie tragicznych losów osób narodowości żydowskiej podczas II Wojny Światowej – sama autorka była właśnie tego pochodzenia.

Lament świętokrzyski – interpretacja

Utwór ten powstał w XV wieku. Jego autor pozostał anonimowy. Tekst odnaleziono wśród tzw. Pieśni łysogórskich w rękopisach znajdujących się w klasztorze benedyktyńskim na Łysej Górze. Być może jest fragmentem niezachowanego do dziś dramatu pasyjnego.

Po­dzię­ko­wa­nie za ze­ga­rek wzię­ty z rąk J. K. Mo­ści – interpretacja

Adam Naruszewicz był polskim oświeceniowym poetą, urodzonym w roku 1733, a także tłumaczem, historykiem oraz dramatopisarzem. Jego twórczość łączyła typowy dla epoki zachwyt nad rozwojem oraz pełniła funkcje edukacyjne. Był on autorem wiersza Po­dzię­ko­wa­nie za ze­ga­rek wzię­ty z rąk J. K. Mo­ści, który opublikowany został prawdopodobnie około 1774 roku. Dziękczynny utwór jest zaczątkiem do refleksji na temat relatywności mijającego czasu.

Balon – interpretacja wiersza

Adam Naruszewicz nazywany był ojcem klasycyzmu w Polsce, tworzył w okresie oświecenia, a poza literaturą zajmował się także historią czy tłumaczeniami, był też biskupem. Jego wiersz, Balon z roku 1798, stanowi pochwałę ludzkiego umysłu oraz gwałtownie postępującego rozwoju naukowego – zainspirowany został lotem nad Warszawą, który odbył się z wykorzystaniem tytułowego balonu. Opublikowany anonimowo utwór częściowo odnosi się także do kwestii politycznych.

Cnota grunt wszystkiemu – interpretacja

Daniel Naborowski był reprezentantem polskiej poezji barokowej, a poza literaturą zajmował się między innymi dyplomacją i tłumaczeniami, był także marszałkiem oraz sędzią. W swojej twórczości łączył zachwyt nad ludzkim rozsądkiem, a jednocześnie wyrażał ulotność świata oraz dóbr materialnych. W podobnym nurcie, wiążącym renesans z barokiem, powstał wiersz Cnota grunt wszystkiemu, który w metafizyczny sposób odnosi się do wartości duchowych.