Wiersz „Veto albo nie pozwalam” pochodzi ze zbioru Moralia i jest przykładem liryki patriotycznej – typowej w twórczości Potockiego. Moralia to zbiór, nad którym poeta pracował pod koniec swojego życia. Uważane są one za jeden z najwybitniejszych dzieł Potockiego.
Utwór „Nierządem Polska stoi” zalicza się do liryki patriotycznej. Jest to typowy wiersz, jeśli chodzi o twórczość poetycką Potockiego. Poeta piętnuje w nim egoistyczną postawę szlachty i ukazuje, do czego doprowadziło nadużywanie przez stan szlachecki wolności. Utwór jest gorzki w wymowie, przepełniony żalem i krytyką ówczesnego stanu Polski.
Wiersz „Zbytki polskie” należy zaliczyć do liryki patriotycznej. Ten typ liryki jest typowy w twórczości Potockiego, szlachcica bogobojnego i czynnie zaangażowanego w życie społeczne. Podmiotem lirycznym utworu jest obywatel – zapewne szlachcic – który wypowiada się krytycznie na temat postawy rodaków. Głównym tematem utworu czyni przywary Polaków, przede wszystkim ich chciwość i dążność do życia w zbytku – co nie zawsze zgadzało się z ich rzeczywistym majątkiem.
Wacław Potocki (ur. 1631 roku, zm. W 1696 roku) – polski poeta. Był szlachcicem- ziemianinem z rodziny ariańskiej (syn Zofii, siostry przyrodniej S. Przypkowskiego). Przez całe życia pracował na roli. Uczestniczył w życiu publicznym na skalę powiatu: pełnił urząd podstarosty bieckiego (1667–1674), sędziego grodzkiego w Bieczu (1674), podczaszego krakowskiego (1678).
Utwór Tadeusza Różewicza „Brama” został wydany w zbiorze „Nożyk profesora” w 2001 roku. Poeta przedstawia pesymistyczną wizję świata, w którym trudno dostrzec różnicę między ziemią i piekłem. Opisuje rzeczywistość pozostawioną przez człowieka XX wieku dla potomnych.
Utwór „Zostawcie nas” stanowi specyficzny apel zbiorowego podmiotu lirycznego, stanowiącego głos pokolenia, które przeżyło wojnę, do pokolenia młodszego – tych, którzy nie pamiętają zdarzeń z lat 1939-1945. Uporczywie powtarzane polecenia „zapomnijcie o nas ” i „zostawcie nas”, otwierające utwór i spinające go klamrą, są jednocześnie napominaniem, skargą, krótką, smutną opowieścią, ale też pamiątką po ludziach, którzy doświadczyli traumy II wojny światowej, dlatego utwór ten wydaje się być bogatym w znaczenia.
Utwór Warkoczyk to kolejny powojenny wiersz Tadeusza Różewicza, podejmujący tematykę Holocaustu. Został umieszczony w zbiorze Pięć poematów. Geneza tego utworu, podobnie jak Rzezi chłopców, została utrwalona autorskim dopiskiem umieszczonym na końcu wiersza: „Muzeum – Oświęcim 1948”. Czytelnik otrzymał więc wskazówkę interpretacyjną – utwór jest efektem wizyty twórcy w Muzeum Holocaustu – Auschwitz Birkenau.
Spadanie, czyli o elementach wertykalnych i horyzontalnych w życiu człowieka współczesnego – to pełny tytuł poematu Tadeusza Różewicza. Pochodzi z 1968 roku, ze zbioru Twarz trzecia.
Wiersz Prawa i obowiązki znajduje się w tomie Nic w płaszczu Prospera z 1963 roku. W większości bohaterowie znajdujących się tam utworów to ludzie zagrożeni dezintegracją tożsamości i powszechnym chaosem, prezentacja ich stanowi wielką poetycką metaforę losu człowieka XX wieku.
Ocalony – wiersz z tomu Niepokój, wydanego w 1947 roku, to jeden z najsłynniejszych powojennych utworów poetyckich Tadeusza Różewicza. Jest to wiersz wolny i zaliczyć go należy do bezpośredniej liryki osobistej. Jego tytuł ma konotacje pozytywne. Ocalenie kojarzy się ze szczęściem, jakim było uniknięcie jakiejś tragedii.