Zarówno w dramatach jak i liryce Różewicz podejmuje tematykę istotną dla współczesnego człowieka, często uniwersalną, niebłahą: refleksje nad determinizmem biologicznym i historycznym, relacje z innymi, stosunek do Boga, moralność, szanse na przyszłość,
Tadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921 w Radomsku, zmarł 24 kwietnia 2014 we Wrocławiu, gdzie mieszkał z żoną Wiesławą od 1968 roku (pobrali się zaś w 1949 roku). Uznawany za jednego z największych poetów polskich XX wieku, nazywany „noblistą bez Nobla”.
Wiersz „Kim jesteś” Tadeusza Borowskiego to utwór miłosny kierowany do ukochanej, z którą podmiot liryczny spędził wiele lat. Wyraża zachwyt nad osobowością i wyglądem kobiety, a także zwraca uwagę na szczególną więź między kochankami.
Wiersz „Płonąca żyrafa” jest, kolejnym u Grochowiaka, przykładem ekfrazy. W związku z powyższym zasadnym jest przywołanie obrazu ekscentrycznego surrealisty Salvadora Dalego. Płonąca żyrafa jest kompozycją utrzymaną w tonacji niebieskiej. W centrum obrazu znajduje się dziwny twór przypominający trochę człowieka, trochę kukłę, trochę rzeźbę.
Wiersz Ikar jest przykładem ekfrazy, po którą Grochowiak sięgał niezwykle chętnie. Aby go zrozumieć, należy odwołać się do dwóch tekstów kultury: mitu o Ikarze oraz obrazu Bruegla Pejzaż z upadkiem Ikara z 1557 roku. Ikar był synem Dedala, znakomitego rzemieślnika. Dedal został wynajęty przez Minosa. Miał zbudować labirynt dla niebezpiecznego Minotaura. Po zakończeniu pracy Minos nie chciał wypuścić Dedala i Ikara z wyspy. Pomysłowy Dedal skonstruował dla siebie i syna skrzydła – połączył ptasie pióra woskiem. To za pomocą owych skrzydeł ojciec z synem mieli przelecieć nad morzem i uciec z wyspy.
Wiersz jest przykładem ekfrazy, czyli utworu w części stanowiącego opis obrazu malarskiego. Odwoływanie się do dzieł malarskich jest dla tego poety typowe. Jak dowodzi Agata Ławniczak, literaturoznawczyni: Stanisław Grochowiak jest przykładem poety o tej szczególnej wrażliwości, którą zwykliśmy przypisywać malarzowi.
Grochowiak opublikował swoje pierwsze książki w roku 1956. Były to: powieść Plebania z magnoliami oraz tom poezji Ballada rycerska. Zbiór wierszy został szybko dostrzeżony przez krytykę i przyniósł dużą popularność autorowi. W początkach swojej twórczej drogi Grochowiak inspirował się następującymi pisarzami: Tuwimem, Libertem, Gałczyńskim. Poezję Grochowiaka wyróżniały z pewnością swoisty antyestetyzm, lubowanie się w zgrzytliwej wręcz grotesce oraz „parodystyczno – ironiczne łamanie konwencji poetyckich”.
Stanisław Grochowiak (ur. 24 stycznia 1934 roku, zm. 2 września 1976 roku) – polski poeta, prozaik, dramaturg, publicysta. W 1951 roku zaczął studiować polonistykę na uniwersytecie w Poznaniu – jednakże naukę przerwał po kilku miesiącach. Swój debiutancki utwór opublikował na łamach prasy.
Utwór „Pan tu nie stał” pochodzi z tomu Tryptyk z betonu, zmęczenia i śniegu z roku 1980. Wiersz Stanisława Barańczaka opisuje typową z pozoru sytuację w PRL-u: stanie w długich kolejkach po towary, często pierwszej potrzeby. W utworze można wyróżnić dwóch bohaterów: osobę mówiącą w wierszu, oburzonego obywatela oraz outsidera, do którego kierowane są zarzuty. Wiersz przypomina rozmowę i jest kompozycyjnie oparty na wykorzystaniu frazeologizmów ze słowem stać. Można wyróżnić dwa plany utworu: dosłowny i przenośny.
Utwór „Garden party” pochodzi z tomu Atlantyda i inne wiersze z roku 1986. Wiersz został poprzedzony mottem zaczerpniętym z utworu Cypriana Kamila Norwida Ostatni despotyzm. Motto sugeruje, że ludzie w odbiorze rzeczywistości kierują się przede wszystkim stereotypami, oddalając się tym samym od prawdy i ulegając mechanizmom manipulacji oraz propagandy.