Elegia jest jedną z najstarszych odmian pieśni. Należy do liryki żałobnej. W rozumieniu nowożytnym to wiersz o charakterze refleksyjnym, utrzymany w nastroju rozpamiętywania lub skargi, odnoszący się do spraw osobistych bądź problemów egzystencjalnych.
Biała magia należy do najbardziej znanych erotyków Baczyńskiego. Poeta prezentuje w nim swoją ukochaną, Barbarę Drapczyńską.
Utwór „Zaczarowana dorożka” pochodzi z roku 1948 i jest lirycznym zapisem nocnego spaceru po Krakowie. Podmiot liryczny występuje w pierwszej osobie i mówi o własnych uczuciach, w związku z czym mamy do czynienia z liryką bezpośrednią. Badacze wskazują, że wiersz ma charakter autobiograficzny. Ze wspomnień przyjaciela poety, Tadeusza Kwiatkowskiego, można się dowiedzieć, że Gałczyński bardzo lubił spacerować po ulicach Krakowa.
Wiersz „Pieśń o żołnierzach z Westerplatte” zaliczany jest do liryki patriotycznej, powstał w roku 1939 – najprawdopodobniej wtedy poeta przebywał w niewoli niemieckiej, pod którą dostał się prawie na początku wojny. Wart więc przywołać kontekst historyczny:
Wiersz „Strasna zaba” pochodzi z 1936 roku. Utwór został opatrzony adnotacją „dla sepleniących” – co jest zapowiedzią żartobliwego tonu utworu i użytej ironii. Utwór o charakterze epickim jest satyrą na warstwę inteligencką i urzędniczą.
Wiersz „Kryzys w branży szarlatanów” powstał w roku 1935. W tym czasie poeta przebywał w Wilnie. W utworze została oddana aura małych miasteczek – Gałczyński często czynił tematyką swoich wierszy ów specyficzny miejski folklor. Jako ciekawostkę można zaznaczyć, że Grzegorz Turnau wykonywał Kryzys w branży szarlatanów w formie piosenki. Nie dziwi to, wszakże wiele wierszy Gałczyńskiego zostało zaadaptowanych na utwory muzyczne ze względu na swoją wyjątkową rytmiczność.
Utwór „Serwus Madonna” pochodzi z 1929 roku i jest dziś uznawany za jeden z najpopularniejszych liryków poety. Dzięki niebywałej melodyjności i rytmiczności (forma hymnu) wiersz był wielokrotnie śpiewany. Efekt ten został spotęgowany przez regularną budowę (pięć strof czterowersowych o układzie 13 -13 -13 – 5 sylab) i powtarzający się refren. Utwór jest wypowiedzią na temat istoty poezji i roli poety. Ma charakter dość osobisty, ze względu na następujące fakty: podmiot liryczny wyrażony w pierwszej osobie, odniesienia do dzieciństwa autora oraz kreację poety-cygana.
Konstanty Ildefons Gałczyński (ur. 23 stycznia 1905 roku, zm. 6 grudnia 1963 roku) – polski poeta. Wywodził się z rodziny drobnomieszczańskiej, ojciec pracował jako technik kolejowy. Po wybuchu wojny został wraz z rodzicami ewakuowany, mieszkał w Moskwie (1914–1918), gdzie odbywał naukę w polskiej szkole.
Klemens Janicki jest poetą polsko-łacińskim. Oznacza to, że jako Polak tworzył po łacinie. Często nazywa się go Janicjuszem, ponieważ podpisywał się Janitius lub Janicius, dostosowując swoje nazwisko do pisowni łacińskiej.
Utwór Widok ze Świnicy do doliny wierchcichej to jeden z tatrzańskich liryków Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Jest kolejnym w dorobku tego młodopolskiego poety przykładem impresjonizmu poetyckiego. Wiersz ten jest także doskonałym przykładem talentu literackiego i kunsztu Tetmajera, choćby z powodu bardzo regularnej budowy.