Człowiek wobec niestałości świata. Omów zagadnienie na podstawie znanych Ci fragmentów Księgi Koheleta. W swojej odpowiedzi uwzględnij również wybrany kontekst.

Przemijalność życia towarzyszy nam każdego dnia. Najłatwiej obserwować ją na przykładzie zmieniających się pór roku – żadna nie trwa wiecznie. Tak samo jest z naszym życiem, starzejemy się, spotykamy różnych ludzi, którzy znikają z naszego życia. Sukcesy i bogactwa również przemijają. O tej ciągłej niestałości świata mówi autor starotestamentowej Księgi Koheleta. 

Motyw artysty w literaturze różnych epok

Odkąd tylko powstała sztuka, zaczęła się interesować samą sobą. To na pierwszy rzut oka banalne stwierdzenie ma jednak pewne logiczne podłoże. Człowieka zajmującego się twórczością, której efekty mieszczą się w granicach pojęcia „sztuka”, nazywamy artystą. Skoro obiektem zainteresowania artystów może być dosłownie wszystko, co istnieje, to mogą być nim również oni sami.

Dziś – interpretacja

Polski poeta Kazimierz Przerwa-Tetmajer tworzył dzieła dekadenckie oraz opiewające górskie krajobrazy. Jest on także autorem utworu Dziś, który opublikowano w jego drugim zbiorze z cyklu Poezje, w 1894 roku. Wiersz ten ma szczególne znaczenie dla polskiej literatury – ma schyłkowy charakter, wskazuje na różnice pomiędzy poglądami pozytywistycznymi, a nurtami rozwijającymi się pod koniec XIX wieku, jednocześnie rozpoczynając okres Młodej Polski.

Nie wierzę w nic – interpretacja

Kazimierz Przerwa-Tetmajer zasłynął utworami opiewającymi tatrzańską przyrodę, ale także dziełami przepełnionymi egzystencjalną rozpaczą oraz poczuciem bezsensu. Jest autorem m.in. wiersza Nie wierzę w nic, który wszedł w skład opublikowanego w roku 1891 zbiorze Poezye. Już sam tytuł wskazuje na dekadencki nurt, utwór jest pesymistycznym wyrazem utraty wiary w jakiekolwiek idee i wartości, co było charakterystyczne dla artystów tworzących pomiędzy XIX a XX wiekiem.

Hymn do Nirwany – interpretacja

Kazimierz Przerwa-Tetmajer był przedstawicielem Młodej Polski, poetą, ale też powieściopisarzem. Dojrzały etap jego twórczości charakteryzuje się tendencjami dekadenckimi, widocznymi w wierszu Hymn do Nirwany. Ten wydany w roku 1894 utwór stylizowany jest na modlitwę – zamiast do Boga, odwołuje się jednak do tytułowej nirwany, stanu błogości wywodzącego się z kultur wschodnich.

Widok ze Świnicy do doliny wierchcichej – interpretacja

Utwór Widok ze Świnicy do doliny wierchcichej to jeden z tatrzańskich liryków Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Jest kolejnym w dorobku tego młodopolskiego poety przykładem impresjonizmu poetyckiego. Wiersz ten jest także doskonałym przykładem talentu literackiego i kunsztu Tetmajera, choćby z powodu bardzo regularnej budowy.

Melodia mgieł nocnych – interpretacja

Utwór Melodia mgieł nocnych został napisany przez jednego z najsłynniejszych młodopolskich twórców – Kazimierza Przerwę-Tetmajera w 1894 roku. Jest to jednocześnie jeden z najpiękniejszych w literaturze polskiej liryków podejmujących popularną, zwłaszcza wśród poetów Młodej Polski, tematykę tatrzańską.

Lubię kiedy kobieta – interpretacja

Lubię kiedy kobieta… Kazimierza Przerwy-Tetmajera to jeden z najbardziej znanych erotyków w literaturze polskiej. Został opublikowany w II serii Poezji w 1894 roku. Prezentuje nowy, rewolucyjny, bo bardzo odważny, bezpośredni i erotyczny sposób lirycznego i sensualnego opisu kobiety, co dotąd nie było spotykane w polskiej poezji. Tetmajer przełamywał to tabu nie tylko w tym wierszu, ale w całej twórczości literackiej, , na literaturoznawcy szczególną uwagę zwracają uwagę na erotyki:

Eviva l’arte! – interpretacja

Wiersz Evviva l’arte znalazł się w II serii Poezji w 1894 roku. Tytułowe wykrzyknienie pochodzi z języka francuskiego i oznacza „niech żyje sztuka”. Utwór ten stał się swego czasu niemalże hymnem młodych młodopolskich artystów, którym bliskie były idee nonkonformizmu i dekadentyzmu.