Aleksandra SmuszOrgon jest głową rodziny mieszczańskiej, katolickiej, o modelu typowo patriarchalnym (w której o wszystkim decyduje mężczyzna). Po śmierci żony powtórnie ożenił się z Elmirą, prawdopodobnie znacznie młodszą od niego kobietą. Ma dwoje dzieci z pierwszego małżeństwa, Mariannę i Damisa.
Fałszywa pobożność jest tematem komedii Świętoszek i główną cechą jej tytułowego bohatera, Tartuffe’a, który wykorzystuje dobroduszność i szczere intencje Orgona do realizacji własnych celów, takich jak podźwignięcie się z nędzy, zdobycie majątku i pozycji. Bez skrupułów, posługując się sprytnym kamuflażem i kłamstwami, bohater zyskuje pełne zaufanie Orgona i pani Pernelle.
Scena otwierająca sztukę stanowi ekspozycję, czyli sytuację zarysowującą główne problemy utworu. Z ust matki Orgona, pani Pernelle, padają słowa gorzkiej krytyki wobec całej rodziny, panujących w niej zwyczajów i rzekomego braku szacunku dla starszej pani.
1. Pani Pernell krytycznie wypowiada się o domu Orgona.
Świętoszek został wystawiony na scenie po raz pierwszy 12 maja 1664 roku jako uroczystość towarzysząca otwarciu pałacu oraz ogrodów w Wersalu. Król Francji Ludwik XIV przyjął tę sztukę z entuzjazmem, jednakże przedstawiciele władz kościelnych z biskupem Paryża na czele byli nią oburzeni.
Molier żył i tworzył w przełomowym dla Francji i Europy XVII wieku. Był to czas walki o „rząd dusz” potężnego wówczas Kościoła katolickiego, zagrożonego jednak postępem reformacji. Instytucja ta była wówczas wyrocznią w sprawach obyczajowych.
Wysocki jest znanym Wokulskiemu jeszcze z czasu sprzed akcji mieszkańcem Powiśla, który znalazł się na skraju nędzy, gdyż padł mu koń.
Maria (magdalenka) to była prostytutka (z jej usług korzystał m.in. Starski), której Wokulski decyduje się pomóc w porzuceniu takiego sposobu zarabiania na życie.
Węgiełek jest młodym stolarzem z Zasławia. Na prośbę prezesowej w ruinach tamtejszego zamku wykonuje napis na kamieniu, upamiętniający szczęśliwe chwile spędzone przez nią z ukochanym.
Prezesowa Zasławska to obok Ochockiego jedna z nielicznych postaci reprezentujących arystokrację i przedstawionych w pozytywnym świetle. Krytycznie ocenia warstwę, z której się wywodzi.