„Kwiatki św. Franciszka” to tekst anonimowego autora, który opowiada historię świętego Franciszka. Mężczyzna pochodził z bogatej rodziny. Nawrócił się, a majątek oddał ubogim. Doprowadził do reformy kościoła. Miłował przyrodę i zwierzęta.
Kwiatki św. Franciszka – streszczenie krótkie
„Kwiatki świętego Franciszka” to zbiór krótkich opowiadań o życiu świętego. Franciszek rozdał swoje dobra biednym i postanowił żyć ubogo na chwałę Boga. Ofiarował się Bogu i bliźnim. Był prostym, skromnym człowiekiem, który uczył innych posłuszeństwa Bogu i wielbienia Go. Kochał naturę i zwierzęta, uważał je za braci mniejszych. Doceniał najdrobniejsze rzeczy. Czuł, że świat jest piękny. Najbardziej cenił sobie ludzi. Zapraszał ich do swojego zakonu.
Kwiatki św. Franciszka – streszczenie szczegółowe
„Kwiatki św. Franciszka” zaczynają się od pochwały stworzenia. Franciszek śpiewał tę pieśń, kiedy leżał chory u św. Damiana. Pieśń jest hymnem ku boskiej mocy, którą można dostrzec wszędzie, nawet w przyrodzie, którą Franciszek miłował.
I
Franciszek i jego towarzysze żyli w ubóstwie i służyli innym. Bracia z Asyżu przypominali dawnych świętych i proroków poprzez cechy, jakie mieli. Jan z Kapelli powiesił się, nie wytrzymał w powołaniu, podobnie jak Judasz Iskariot. Idzi nawrócił się, niczym św. Paweł. Filip został dotknięty węglem ognistym przez anioła, jak Izajasz. Sylwester był podobny do Mojżesza. Bernard, podobnie do Jana Ewangelisty, czytał Pismo Święte. Rufin został uświęcony jeszcze za życia, a Franciszek był podobny do Chrystusa.
II
Bernard był bogatym człowiekiem. Zaciekawiony Franciszkiem – innym bogaczem, który pochwalał ubóstwo – zaprosił go na kolację. Tej nocy Bernard się nawrócił. Rano obaj poszli do biskupa. Po mszy trzy razy otwarto Pismo Święte i czytano wskazówki, jak naśladować Jezusa. Sylwester wcześniej sprzedał Franciszkowi kamienie, by zbudować z nich kościół. Upomniał się o wyższą zapłatę. Bernard i Franciszek dali mu pieniądze, jednak Sylwester zawstydził się swoją chciwością i przyłączył do Franciszka i Bernarda.
III
Franciszek oślepł. Szukał Bernarda w lesie, ale ten mu nie odpowiadał. Zdenerwował się, a Bóg go upomniał. Franciszek znalazł Bernarda i nakazał mu, by stąpał po nim, szczególnie po szyi i ustach. Bernard zrobił to, ale poprosił, by Franciszek też upomniał go za pychę.
IV
Ciekawy młodzieniec przychodzi do braci. To ukryty anioł. Eliasz traktuje go z pogardą. Franciszek go gani. Anioł ukazuje się Franciszkowi i Bernardowi.
V-VI
Bernard założył klasztor w Bolonii. Franciszek wybrał go na swojego następcę. Bernard był bardzo mądry i dogłębnie rozumiał Pismo. Doskonale tłumaczy Bożą naukę. Walczył z czartem. Bernard wytrwał w wierze i wzmocnił wiarę.
VII
Franciszek modlił się 40 dni i 40 nocy. Nic w tym czasie nie jadł i nie pił. W ten sposób czcił Wielki Post Chrystusa.
VIII
Rozdział dotyczący radości doskonałej. Mówi o cudach, wskrzeszeniach i mądrości. Chrystus jest wspaniały, ponieważ udziela swoim wyznawcom łask i pomaga znosić krzywdy i męki.
IX
Franciszek uczy Leona mówić, a ten rozumie wszystko odwrotnie. Franciszek uczy Leona, jak ganić się za grzechy. Leon mówi o nagrodzie od Boga. Bóg panuje nad nimi.
X-XIII
Opowieści o Macieju i jego posłudze obok Franciszka.
XIV
Największe prawdy Boże mówione są ustami ludzi prostych, łatwym językiem. Trafiają do pokornych serc i wiernych miłości.
XV
Bóg napełnia ludzi łaską w każdej chwili. W każdej chwili może zmienić też plany. Podczas posiłku, zakochana we Franciszku Klara, dowiaduje się, że zostaje przeniesiona do innego zakonu.
XVI
Franciszek głosi Słowo Boże naturze i zwierzętom. Chce zbawić jak najwięcej dusz, bez względu na to, czy to ludzkie, czy zwierzęce dusze. Franciszek chce głosić radość, wdzięczność, pokorę.
XVII
Franciszek dzieli się z braćmi swoimi widzeniami, które mają miejsce podczas modlitw.
XVIII
Franciszek zwołał kapitułę – zjazd przełożonych zakonnych. Uczył, jak żyć w pokorze i zaufaniu Bogu. Przyjechało ponad 5000 braci. Franciszek nakazał im walczyć miłością, nie mieczem. Jego słowa radowały tłum.
XIX
Franciszek jest chory. Tłum ludzi chce się dostać do niego, niszcząc winnicę księdza. Franciszek mówi, że winnica odżyje, potrzeba wiary, cierpliwości i ufności. Plon winnicy zostaje pomnożony.
XX
Jeden z braci chciał opuścić zakon przez niechęć do habitu. Śnią mu się szaty, w które będzie odziany w niebie, jeśli wytrwa w wierze. Pozostaje w zakonie.
XXI
Opowieść o cudzie, którego dokonał Franciszek. Franciszek z braćmi przebywał w Gubbio, w którym grasował wilk, który zabijał owce i ludzi. Wszyscy się bali, bo zwierzę atakowało coraz częściej. Franciszek udał się do wilka i stanął przed nim z krzyżem. Wilk pokornieje i daje się pogłaskać. Nie atakuje już ludzi, którzy od teraz mają go dokarmiać. Franciszek przypomina, że wszystkie złe zdarzenia są karą od Boga, który przypomina o nawróceniu. Przez nawrócenie wilka, nawracają się także mieszkańcy miasta.
XXII
Franciszek widział w delikatnych stworzeniach znak Boży. Spotkał młodego chłopca, który niósł dzikie turkawki w klatce. Uwolnił je i dał im gniazda. Chłopiec dołączył do zakonu.
XXIII
Jeden z braci został opętany przez szatana, który wkrada się do duszy przez złe emocje – gniew, zazdrość, zemstę. Dwaj bracia się pokłócili, a diabeł zamieszał w sercu jednego z nich. Franciszek nakazał mu, by przyznał się do złych myśli. Wyjawienie prawdy odpędza zło.
XXIV
Sułtan Babilonu chce przyjąć chrzest, ponieważ nawrócił się dzięki Franciszkowi. Jednak nie może tego zrobić, ponieważ zostałby zabity. Po śmierci Franciszka, bracia przychodzą do sułtana i chrzczą go przed śmiercią.
XXV
Franciszek uzdrawia trędowatego. Przybywa do niego dusza zmarłego i dziękuje mu.
XXVI
Franciszek odpędza sprzed drzwi łotrów. Franciszek dał im chleb i wino. Obiecał, że zaopiekuje się nimi, jeśli przestaną być źli. Nawrócili się i wstąpili do zakonu.
XXVII
Jeden z uczniów się nawrócił, ale targały nim pokusy. Powołał się na Franciszka i zło go opuściło.
XXVIII – XXX
Opowiadania o Bernardzie i Rufinie. Bernard stracił świadomość w modlitwie. Rufin miał widzenie ukrzyżowanego Chrystusa, jednak okazało się, że to sztuczka diabła, by zmniejszyć jego wiarę. Franciszek pomógł mu dobrze odczytać wizję. Franciszek i Rufin stali nago na górze i nauczali o wielkości Boga. Wiele osób się nawróciło.
XXXI
Franciszek poznaje tajemnice sumień braci. Nazywa Rufina najświętszym za życia.
XXXII – XXXIX
Opowiadania o życiu braci mniejszych, Klary i sióstr zakonnych. Chrystus obdarza łaskami tych, którzy idą za Franciszkiem. Zakonnicy poznają różnych ludzi, którzy chcą być przez nich pobłogosławieni. Bracia głoszą kazania i pomagają innym. Dużo się modlą.
XL
Święty Antonii mówi kazanie do ryb morskich. Miało to zawstydzić mieszkańców Rimini, którzy byli niewierni. Ludzie nawrócili się po tym, jak zobaczyli zachowanie ryb na słowa Antoniego.
XLI – LIII
Opowieści o nawróceniach i nowych braciach.
O przenajświętszych stygmatach św. Franciszka i ich rozpamiętywaniach
Pięć mniejszych części, tzw. Rozpamiętywań, mówiących o tym, jak Franciszek otrzymał stygmaty na górze Alwerno.
Zaczyna się żywot brata Jałowca
Jałowiec był jednym z pierwszych braci mniejszych. Szybko stał się wzorem do naśladowania. Dokonał wiele cudów, nawracał ludzi, rozdawał bogactwo, był pomysłowy. Zamilkł na 6 miesięcy na chwałę Boga. Szatan się go bał. Poświęcał czas każdemu.
Zaczyna się żywot brata Idziego, towarzysza świętego Franciszka
Idzi towarzyszył Franciszkowi od początku. Był posłem zakonu. Żył biednie i pokornie. Uważał, że czyny są ważniejsze od słów. Pracował, pomagając innym. Pewnego dnia, kiedy modlił się z przyjacielem w górskim kościółku na odludzi, zasypał ich śnieg. Bóg przysłał do nich człowieka, który zastał ich prawie umarłych z głodu i zimna, ale nadal modlących się. Po śmierci pomagał duszom w przejściu z czyśćca do nieba.
Zaczynają się rozdziały niektórych nauk i godnych uwagi zdań brata Idziego
Zebrane myśli Idziego. Są podstawą kazań i pomocą w zrozumieniu słów Boga. Tematyka jest różna – cnota, wiara, pokora, cierpliwość, pokuta, modlitwa itd. Występują w nich przykłady konkretnych sytuacji, jakie miały miejsce w życiu Idziego.
Uzupełnienie
Historie o tym, jak Franciszek uczył innych pokory. Bóg działał razem z nim. Autorem książki jest Maciej, przyjaciel Franciszka.