Leopold Staff uznawany jest za jednego z najwybitniejszych poetów młodopolskich oraz czołowych przedstawicieli współczesnego klasycyzmu. Był człowiekiem wszechstronnie wykształconym, który poza literaturą zajmował się także tłumaczeniami. Jego twórczość na przestrzeni lat podlegała przemianom, ewoluowała wraz z kształtowaniem się światopoglądu. Zwięzłą prezentacją przemyśleń Staffa na temat roli poezji jest wiersz Ars poetica, będący literackim manifestem.

Leopold Staff był polskim poetą tworzącym w XX wieku, w okresie Młodej Polski, specjalizującym się w szczególności w nurcie klasycyzmu. Jego wkład w rozwój literatury doceniony został poprzez nominację do Nagrody Nobla. Staff jest autorem wiersza Ogród przedziwny, reprezentującego tak zwaną poezję codzienności, będącą metaforą życia człowieka. Utwór pojawił się w tomie Uśmiechy godzin, opublikowanym w roku 1910.

Wiersz Wysokie drzewa składa się z trzech zwrotek o rymach krzyżowych (abab). Tworzy go regularny trzynastozgłoskowiec (ze średniówką po siódmej sylabie). Utwór utrzymany jest w wysokim, klasycystycznym stylu. Słownictwo wiersza odznacza się prostotą, jednak dzięki użyciu go w niecodziennym kontekście zyskuje podniosły charakter.

Przedśpiew otwiera tom wierszy Leopolda Staffa pt. Gałąź kwitnąca, funkcjonuje zatem jako utwór programowy, będący zarysem tematyki całego zbioru. Tytuł odwołuje się do uroczystego nazywania poezji „śpiewem” oraz nawiązuje do tradycji antyku – wówczas poezja miała charakter meliczny i była przeznaczona do śpiewania.

Kowal otwiera debiutancki zbiór Leopolda Staffa pt. Sny o potędze i jest wierszem programowym, stanowiącym zarys tematyki całego tomu. Inspiracją do jego napisania były poglądy poczytnego w modernizmie niemieckiego filozofa, Fryderyka Nietzschego.

Utwór ten wpisuje się w nurt młodopolskiej poezji nastrojowej i jest wyrazem dekadentyzmu. Stanowi ilustrację świadomości człowieka żyjącego na przełomie XIX i XX wieku.