„Bursztynowy ptaszek” to wiersz Tadeusza Różewicza z 1947 roku. Poeta opisał wszystkie etapy życia człowieka w sposób metaforyczny. W wierszu przedstawione są trzy ptaszki – bursztynowy, rubinowy i lazurowy – a każdy z nich symbolizuje inny czas w historii każdego człowieka.
Każde dzieło literackie można pojmować jako odrębny świat. Tworząc pewną wizję, autor kreuje go wedle zależności jego elementów. Taki układ nazywany jest kompozycją. Na przestrzeni wieków wykształciły się cztery rodzaje kompozycji w literaturze, otwarta, ramowa, szkatułkowa i zamknięta. Każda z nich była popularna w nieco innym okresie literackim, każda rządzi się też nieco innymi prawami.
Przeświadczenie o istnieniu świata nadnaturalnych zjawisk towarzyszyło człowiekowi od początku historii. Wyrażało się na wiele różnych sposobów, począwszy od praktyk religijnych. Literatura, szczególnie poezja epoki romantyzmu, chciała uzyskać możliwość bezpośredniego kontaktu z tym światem poprzez sztukę. Starania takie nazywamy mistycyzmem.
Fascynacja wsią w twórczości narodziła się w romantyzmie i towarzyszyła sztuce przez kolejne epoki. Artyści odkryli świat prostego ludu, pełen baśniowych stworzeń, rytuałów oraz zasad, o którym dotąd nikt nie miał pojęcia. Wykorzystanie motywu ludowego w ich dziełach przyjęło się nazywać ludowością.
Wiersz „Groby nasze” zalicza się do liryki patriotycznej i jest podzielony na dwie części. W początkowej części podmiot liryczny występuje w pierwszej osobie liczby mnogiej – chodzi zapewne o Polaków, o naród. W ostatniej strofie, wyodrębnionej graficznie z całego tekstu, podmiot liryczny występuje w roli brzozy płaczącej.
Wiersz Testament mój powstał na przełomie 1839 i 1840 roku w Paryżu, gdzie polski wieszcz przebywał na emigracji.
Wiersz Juliusza Słowackiego Smutno mi, Boże, nazywany tak za sprawą zapadającego w pamięć refrenu, funkcjonuje też pod tytułem Hymn oraz Hymn o zachodzie słońca na morzu. Z autorskiego dopisku pod wierszem wiadomo, że utwór powstał podczas „zachodu słońca na morzu przed Aleksandrią”.
Rozmowa z piramidami to jeden nostalgicznych wierszy Juliusza Słowackiego, który podejmuje tematykę patriotyczną. Jak zawsze, poeta odnajduje podobieństwo między historią świata a sytuacją współczesnej mu Polski, a także wplata w utwór elementy autobiograficzne.
Jan Lechoń był polskim poetą należącym do literackiej grupy Skamander, tworzącym w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Jednym z jego słynniejszych tomów wierszy był zbiór Srebrne i czarne, opublikowany w roku 1924. Pochodzi z niego utwór Toast, który jest nostalgiczny, melancholijny i porusza zagadnienia nietypowe dla pochwalających codzienne życie oraz miejski zgiełk Skamandrytów – opowiada o nieuchronnym przemijaniu.
Jan Lechoń to polski poeta i krytyk literacki tworzący w okresie dwudziestolecia międzywojennego, był współtwórcą słynnej grupy artystycznej Skamander. Utwór Herostrates otwiera wydany w roku 1920 zbiór Karmazynowy poemat, który poruszał tematykę związaną z od niedawna niepodległą Polską.