Mit Labdakidów i jego wykorzystanie w Antygonie

Historia rodu Labdakidów należy do mitów tebańskich i stanowiła inspirację dla Sofoklesa do napisania Antygony. Lajos, król Teb i syn Labdaka, usłyszał w wyroczni delfickiej przepowiednię. Według Pytii miał on umrzeć z ręki własnego syna, który następnie ożeni się ze swoją matką, Jokastą. Bohater chciał uniknąć wypełnienia się przepowiedni i gdy na świat przyszedł jego męski potomek, kazał przekłuć mu stopy i porzucić go w górach na pewną śmierć.

Antygona – czas i miejsce akcji, informacje wstępne

Antygona jest dziełem inspirowanym historią rodu Labdakidów, która należy do mitów genealogicznych, czyli wyjaśniających pochodzenie i losy władców. Co istotne, czas i miejsce akcji tragedii odnoszą się do przestrzeni mitycznej, a nie historycznej.

Sokrates – biografia

Sofokles (ur. ok. 496 r. p.n.e. w Kolonos, zm. w 406 r. p.n.e. w Atenach) – uważany za największego, obok Ajschylosa i Eurypidesa, tragika starożytnej Grecji; polityk, dowódca wojskowy i kapłan. Był jednym z najbardziej szanowanych obywateli ateńskich, czczony jako wybitna osobowość zarówno za życia, jak i po śmierci.

Ponadczasowy wymiar poezji Herberta

Klasycyzm to nie tylko kategoria stylistyczno-estetyczna. W przypadku Herberta to także określona postawa wobec świata, poszukiwanie umiaru, równowagi, postawa racjonalistyczna, akcentująca więź z tradycją, zwłaszcza antyczną. To również przestrzeganie reguł i uniezależnienie się od dobra i zła. Według Platona zachowanie miary i proporcji jest zawsze piękne.

U wrót doliny – interpretacja

Tytuł wiersza przywołuje dolinę Jozafata – przestrzeń pomiędzy Ziemią a niebem i piekłem, w której zgodnie z nauką chrześcijańską ludzie po końcu świata będą oczekiwać na Sąd Ostateczny.

Przesłanie Pana Cogito – interpretacja

Tytułowy bohater utworu to główna postać wydanego w 1974 roku tomu Pan Cogito. Przesłanie Pana Cogito umieszczone jest na końcu tego zbioru i stanowi podsumowanie jego zawartości ideowej. Inspiracją dla Herberta do napisania tego utworu był najprawdopodobniej liryk Prawda Adama Zagajewskiego.

Nike, która się waha – interpretacja

Tytułowa Nike to piękna i dumna grecka bogini zwycięstwa. W rzeźbach przedstawiana jest jako młoda kobieta ze skrzydłami i gałązką oliwną w dłoni, w geście wezwania do walki. Jej postać często zdobi pomniki upamiętniające bitwy. Są one wzorowane na starożytnym posągu Nike z Samotraki (dziś stojącym w paryskim Luwrze).

Apollo i Marsjasz – interpretacja

W wierszu Apollo i Marsjasz Herbert odwołuje się do mitu, w którym mowa jest o pojedynku wymienionych w tytule bohaterów. Apollo, patron artystów mistrzowsko grał na cytrze. Według Mitologii Jana Parandowskiego pewnego razu wdał się w rywalizację z prostym człowiekiem, flecistą Marsjaszem.