Utwór Stanisława Barańczaka “Jeżeli porcelana to wyłącznie taka” pierwszy raz wydany został w 1980 roku i był częścią tomu poezji „Tryptyk z betonu, zmęczenia i śniegu”. Barańczak przez wiele lat zmagał się z cenzurą władz PRL-u, co poskutkowało między innymi jego wyjazdem z kraju oraz miało wpływ na jego utwory.
Wisława Szymborska w utworze „Możliwości” porusza temat wolności wyboru oraz możliwości, jakie niesie nam życie. Prostym językiem podkreśla jak ważne jest codzienne pielęgnowanie swojego systemu wartości. Pokazuje, że tylko poprzez codzienne dokonywanie wyborów, nawet tych najdrobniejszych, poznajemy samych siebie, uczymy się wyrabiać własne zdanie i dzielić się nim z innymi. „Możliwości” to współczesny list miłosny Szymborskiej do najbardziej wartościowego skarbu ludzkiego życia, czyli wolności.
Utwór „Nowe doświadczenia” Adama Zagajewskiego, nieżyjącego już wybitnego poety polskiego, pochodzi z tomiku wierszy „Jechać do Lwowa”, który wydany został w 1985 roku. Wiersz jest krótki i dość ubogi stylistycznie, natomiast bardzo bogaty w treść.
Utwór „Schyłek wieku” autorstwa Wisławy Szymborskiej pochodzi z wydanego w 1986 roku tomu poezji „Ludzie na moście”. Wiersz nawiązuje swoim klimatem i tematyką do stylu dekadenckiego, pełen jest pesymizmu i gorzkich spostrzeżeń na temat kondycji świata i społeczeństwa pod koniec XX wieku.
Wiersz Joanny Kulmowej „Co to jest radość?” to utwór o radości życia, o umiejętności cieszenia się każdą chwilą życia.
Utwór „Ojczyzna Chochołów” autorstwa Kazimierza Wierzyńskiego pochodzi, z wydanego w 1937 roku, tomu poezji „Wolność tragiczna”. Tekst nosi znamiona poezji powojennej. Przedmiotem wiersza jest problematyka współczesnej Polski. Jest to wyraz lęku i troski poety o losy kraju. To także refleksja nad kondycją ojczyzny i próba przewidzenia jej przyszłości w Europie i na świecie. Autor w swoim utworze nawiązuje do wielkich dzieł narodowych, między innymi do „Mazurka Dąbrowskiego”, „Pana Tadeusza”, „Dziadów” oraz „Wesela”.
Asnyk to poeta debiutujący w 1864 roku, po powstaniu styczniowym. Poeta pozytywizmu, czasów niepoetyckich, jak o nim mówiono. Jego utwory, tematyka i klimat wierszy, bardziej przypominają poezję późnego romantyzmu. Nie inaczej jest z wierszem „Miejmy nadzieję!”. Napisany po klęsce powstania, w okresie powszechnej żałoby narodowej, jest utwór Asnyka przykładem poezji tyrtejskiej, nawołującej do walki o wolność.
Wiersz „Orędzie” Leopolda Staffa pochodzi z wydanego w 1911 roku zbioru poezji „W cieniu miecza”. Jego poezja była bardzo mocno naznaczona przez filozofię Nietzschego, która głosi afirmację życia, fascynację przyrodą i otaczającym światem oraz filozofie pogody. W jego tekstach mnóstwo jest zachwytu nad sprawami prostych ludzi, nad całym pięknem natury i zwykłą codziennością. Mimo to utwory Staffa pisane są prostym i przystępnym językiem, skierowane do każdego człowieka. Nie inaczej jest również w utworze „Orędzie”.
Utwór „Dziedzictwo” Ludmiły Marjańskiej pochodzi z tomiku poezji „A w sercu pełnia (wybór wierszy)”, wydanego w 2003 roku. Znalazły się w nim dzieła autorki zarówno te z czasów wojennych, jak i te współczesne. Z uwagi na późny okres pisarstwa, twórczość Ludmiły Marjańskiej charakteryzuje się dużą dojrzałością w kwestii podejmowanych tematów. Jej wiersze są pełne rzeczowych przemyśleń oraz trafnie zadanych pytań, skłaniających do refleksji. Nie inaczej jest również w przypadku tekstu „Dziedzictwo”.
„Pieśń o szczęściu” autorstwa Krzysztofa Kamila Baczyńskiego to interpretacja fragmentu poematu „Szczęśliwe drogi”. Tekst miał swoją premierę w 2013 roku jako utwór muzyczny promujący film o autorze. Niestety data i miejsce publikacji oryginału treści nie jest znana.