Emma Bovary to przykład postaci całkowicie podporządkowanej własnym emocjom i fantazjom. Kolejne namiętności targały nią i wywoływały iluzję, że po ich osiągnięciu kobieta będzie szczęśliwa. Tak się jednak nie działo, nawet gdy wdawała się w kolejne romansy albo rujnowała budżet domowy na luksusy, które miały podnieść jej samoocenę.
Pamięć ludzka to bardzo dziwne i nieoczywiste zjawisko, które do dzisiaj sprawia wiele kłopotu naukowcom i badaczom, próbującym się dowiedzieć, jak pracuje i z czego konkretnie wynika. Niektórych rzeczy nie zapamiętujemy w ogóle, innych wręcz nie możemy wyrzucić z głowy, choć bardzo byśmy chcieli. W jakiś niesamowity sposób, dla naszego umysłu, niektóre fragmenty przeszłości wydają się bardziej warte uwagi niż inne.
Wyspa Nipu to tajemnicze miejsce rodem z powieści autorstwa Ignacego Krasickiego, pt. Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki. Jej tytułowy bohater trafia na wyspę w wyniku katastrofy okrętu na dalekim oceanie. Spotyka tam społeczność, o której nigdy wcześniej nie słyszał. Lud Nipuan żyje w harmonii i spokoju.
Mikołaj Doświadczyński, główny bohater powieści Ignacego Krasickiego, trafia na wyspę Nipu, gdzie odkrywa nieznaną nikomu cywilizację. Niewielki lud żyje w zgodzie z naturą, sprawiedliwie, uczciwie i cnotliwie – idealnie. Mikołaj coraz bardziej wnika w ich świat i nauki, aż w końcu staje się prawowitym Nipuanem.
Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki, czyli oświeceniowa powieść autorstwa Ignacego Krasickiego jest kalejdoskopem ciekawych postaci. Poczynając od głównego bohatera, poprzez członków różnych grup społecznych i narodów, a na tajemniczym ludzie Nipuanów kończąc.
Każde społeczeństwo, nawet ogólnie rzecz ujmując społeczeństwo światowe, kieruje się pewnymi wartościami. Jako ludzkość, doszliśmy już do wniosku, że dobro, uczciwość, prawdomówność i pomoc potrzebującym to wartości pożądane, a oszustwo, kradzież czy pozbawienie kogoś życia – absolutnie nieakceptowalne.
Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki to powieść Ignacego Krasickiego. Powieść niezwykła jak na epokę oświecenia. Łączyła ona w sobie bowiem elementy powiastki filozoficznej, pamiętnika czy dzieła typowo przygodowego. Nie dziwi więc, że powieść jest pełna przeróżnych motywów literackich, które możemy odnieść nie tylko do innych dzieł epoki, lecz do całej literatury w ogóle.
Mówi się, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Oznacza to, że dopiero skrajne sytuacje pokazują nam, kim tak naprawdę jesteśmy i kim tak naprawdę są ludzie w naszym najbliższym otoczeniu. Warto się jednak zastanowić nad tym, czy w sytuacji prawdziwego zagrożenia prawdziwa przyjaźń jest w ogóle możliwa, czy też każdy ma prawo wówczas troszczyć się wyłącznie o własne bezpieczeństwo i komfort.
Czytając powieści sprzed lat bardzo często mamy okazję do porównania współczesności z czasami minionymi. Możemy wtedy dochodzić do rozmaitych wniosków dotyczących rozwoju naszego świata i wynieść z nich naukę o nas samych. Wydaje się, że niektóre dzieła nigdy nie tracą na aktualności, ponieważ niezależnie od postępu cywilizacyjnego, nadal jesteśmy tacy sami, jak nasi przodkowie.
W dzisiejszych czasach raczej wiemy już, że majątek i pochodzenie nie mają, lub nie powinny mieć znaczenia w relacjach międzyludzkich. To, w jakiej rodzinie ktoś się rodzi i jak układa mu się życie pod względem finansowym, nie zawsze jest zależne od człowieka, więc na tej podstawie nie da się powiedzieć niczego o rzeczywistej wartości danej osoby.