opracowania

Kazimierz Starski to zblazowany arystokratyczny rozpustnik. Nie ma pieniędzy, więc szuka żony, nie ukrywając tego, że gotów jest ożenić się tylko z panną z dużym posagiem.

Baronostwo Krzeszowscy to pozostające w nieustannym konflikcie małżeństwo, które mieszka osobno. Przedstawione jest w ujęciu humorystycznym. Baronowa, doświadczona przez los utratą ukochanej córki, mimo upływu czasu nie może pogodzić się z jej śmiercią.

Helena Stawska to niesłusznie pozwana o kradzież lalki. Jest zakochana bez wzajemności w Wokulskim, z kolei ją skrycie miłuje Rzecki. Samodzielnie utrzymuje się wraz z matką i córeczką Helusią, udzielając korepetycji.

Doktor Michał Szuman to spolszczony Żyd, przyjaciel Wokulskiego jeszcze z czasów studiów i zesłania. Podobnie jak Rzecki jest kawalerem posiadającym reputację dziwaka. Żyje w całkowitym odosobnieniu.

Julian Ochocki, jako jeden z nielicznych przedstawicieli arystokracji, został ukazany w korzystnym świetle. To młody, dwudziestoośmioletni wynalazca. Ukończył wydział przyrodniczy warszawskiej Szkoły Głównej i mechaniczny na Politechnice.

Tomasz Łęcki jest ojcem Izabeli i głową rodziny Łęckich – do niedawna znaczącej, teraz już zapomnianej z powodu złej kondycji finansowej. Narrator opisuje jego wygląd następującymi słowami:

Izabela Łęcka to córka Tomasza Łęckiego i główna reprezentantka arystokratycznego świata w Lalce. Ma dwadzieścia pięć lat. Wywodzi się z dobrze skoligaconej senatorskiej rodziny, posiadającej niegdyś bardzo wysoką pozycję, a teraz zapomnianej ze względu na kłopoty finansowe.

Choć można by sądzić, że Ignacy Rzecki jest człowiekiem dużo starszym od Wokulskiego, w rzeczywistości ma zaledwie cztery lata więcej. Nie wiek, a wyznawane przez niego, anachroniczne już wartości romantyzmu sprawiają, że traktowany jest przez innych jak stary człowiek.

Stanisław Wokulski w chwili rozpoczęcia akcji powieści ma czterdzieści sześć lat. Przeszłość bohatera z czasu sprzed akcji można jednak zrekonstruować na podstawie rozsianych po Lalce jego własnych wspomnień, pamiętnika Rzeckiego, wypowiedzi Szumana i innych osób.

Ak­cja utwo­ru roz­po­czy­na się na po­cząt­ku roku 1878. Sce­na wpro­wa­dza­ją­ca fa­bu­łę przed­sta­wia opi­nie war­szaw­skie­go miesz­czań­stwa na te­mat Sta­ni­sła­wa Wo­kul­skie­go, któ­ry prze­jąw­szy po zmar­łej żo­nie spo­ry ma­ją­tek (wart trzy­dzie­ści ty­się­cy ru­bli) wy­je­chał, by wzbo­ga­cić się jako do­staw­ca na woj­nie tu­rec­kiej.