„Podróże kształcą” – któż z nas nie słyszał tego powiedzenia wielokrotnie. W ten sposób od małego zachęca się nas do odbywania bliższych i dalszych podróży, których jedną z konsekwencji miałoby być podniesienie poziomu nasze intelektu, wiedzy o świecie, znajomości języków obcych, itd.
Wiele osób twierdzi, że to właśnie przyjaźń jest najistotniejszą wartością, najistotniejszym uczuciem w naszym życiu, które przewyższa nawet miłość, która przecież potrafi się wypalać, a nawet zamieniać w niechęć czy nienawiść.
Poszukiwanie sensu życia jest nieodzownym elementem istnienia każdego człowieka, którego w pewnej chwili nachodzi refleksja metafizyczna nad własnym życiem, nad własną drogą. Niektórzy nie potrafią poradzić sobie z odpowiedzią na to pytanie, inni zaś robią wszystko, by znaleźć odpowiedź. Często wyruszają w drogę, która okazuje się trudna, a także zmienia ich.
Większość ludzi uwielbia podróżować. Podróże są zawsze okazją do poznania nowych kultur, języków, ludzi, historii. Niektórzy jednak w podróżowaniu widzą okazję do zagłębienia się we własne wnętrze, w swoje myśli i wątpliwości, czemu niewątpliwie sprzyja zmiana codziennego otoczenia i krajobrazu.
Dorastanie to czas w życiu, gdy nie tylko pod względem fizycznym, psychicznym i emocjonalnym stajemy się dojrzali, lecz także doświadczamy inicjacji jeśli chodzi o życie społeczne. Wchodzimy w coraz nowsze relacje, poznajemy funkcjonowanie zależności międzyludzkich, a potem całych państw, gdzie żyjemy. To bardzo ważny etap w życiu człowieka, od którego zależy to, kim będzie w przyszłości.
Bardzo rozmaite przyczyny potrafią skłonić człowieka do wyruszenia w podróż. Czasem jest to zwykła ciekawość lub chęć odpoczynku w egzotycznym miejscu. Niekiedy przymus, jak w przypadku ludzi, którzy z przyczyn politycznych lub wojennych muszą opuszczać swoje domy i kraje. Są jednak sytuacje, kiedy człowiek wyrusza, by w odmiennym otoczeniu spróbować zrozumieć lepiej samego siebie i usłyszeć swój wewnętrzny głos.
Dzieło Antoine de Saint-Exupéry’ego „Mały Książę” należy do klasyki światowej literatury. Baśniowa opowiastka jest w rzeczywistości emocjonalną i filozoficzną nauką o życiu, skierowaną przede wszystkim do dorosłych. Autor przytacza na jej łamach motywy literackie, będące zarazem polem jego rozważań. Są to:
Nigdy nie pomyślałabym, że znajdę się w życiu w tak trudnej sytuacji – samolot, którym leciałam, musiał awaryjnie lądować na pustyni. Chociaż ja i Pilot ocaleliśmy, pozostało nam tylko czekać na ratunek lub mieć nadzieję, że Pilotowi uda się naprawić maszynę.
Przysłowie mówi, że podróże kształcą. Najczęściej jedna rozumiemy to sformułowanie jako poznawanie nowych miejsc, zwiedzanie muzeów, zabytków, lub poznawanie zwyczajów ludzi żyjących na co dzień tysiące kilometrów od nas. Literatura jednak uczy nas, że podróż potrafi wywrzeć wpływ również na nasze wnętrze, nauczyć nas czegoś o sobie samych i zwrócić nas światu zupełnie odmienionych. Podróż więc może być sposobem na odkrycie nie tylko otaczającego nas świata, lecz także nas samych.
Chyba wszyscy są zgodni co do tego, że młodość jest najpiękniejszym etapem w życiu. Młodzi ludzie mają mnóstwo energii, są silni, przeważnie pozytywnie nastawieni do życia, otwarci na świat i innych ludzi, żądni wrażeń, chętni, by odkrywać życie w całej jego obfitości.