Proszę państwa do gazu to kolejne opowiadanie obozowe autorstwa Tadeusza Borowskiego, pochodzące z tomu pt. Pożegnanie z Marią. Jest to kolejny kalejdoskop postaci, dzięki poznaniu których możemy, przynajmniej w przybliżony sposób, zrozumieć to, jakie postawy reprezentowali ludzie osadzeni w obozach koncentracyjnych, a raczej to, do przybierania jakich postaw zmuszała ich rzeczywistość.
Lubimy o sobie myśleć jako o osobach silnych, szlachetnych, zawsze będących w stanie zachować się w sposób właściwy i sprawiedliwy. Prawda jest jednak taka, że nie możemy być tego pewni, dopóki nie zostaniemy postawieni w naprawdę ekstremalnej sytuacji, w której do głosu dochodzą wielkie emocje, a w nas uwalniane są pierwotne instynkty.
Wychowanie i czasy, w których żyjemy, wpływają na nasze cele, motywacje i myślenie. Podobnie wygląda z twórczością w każdej z epok, gdzie bohaterowie, scenerie i morał różni się od wyznania, sytuacji oraz możliwości życia codziennego. Czasy, w jakich żyje człowiek, mocno wpływa na jego życie i sposób postrzegania świata, miłości i ważnych aspektów codzienności.
Tadeusz Borowski to polski pisarz i poeta, urodzony w 1922 roku. Zasłynął opowiadaniami, w których opisywał rzeczywistość obozów koncentracyjnych, w których sam przebywał. Jego opowieści pokazują, w jaki sposób obozy koncentracyjne funkcjonowały i jak wyglądało codzienne życie w nich.
„U nas w Auschwitzu” to opowiadanie Tadeusza Borowskiego z 1948 roku. Historia opowiada losy więźniów w obozie Auschwitz-Birkenau.
Tadeusz zostaje wysłany do Auschwitz, by odbyć kurs na sanitariusza. Obóz jest zupełnie inny, niż ten w Birkenau. Chłopak pisze listy do ukochanej Marii.
„Proszę państwa do gazu” to opowiadanie Tadeusza Borowskiego, które pochodzi ze zbioru opowiadań „Pożegnanie z Marią”. Zbiór powstał w 1947 roku, a w jego skład w dziewięć opowiadań związanych z II wojną światową. „Proszę państwa do gazu” jest najpopularniejszym opowiadaniem autora.
Odwszawianie obozu Birkenau. Wszyscy chodzą nago, w obozie nic się nie dzieje.
