Wiersz „Limba” pochodzi z cyklu W Tatrach (1878–1880). Jest to przykład liryki refleksyjnej, czy też wedle innej nomenklatury liryki filozoficznej. Wiersz jest uznawany za jeden z pierwszych polskich utworów symbolicznych. Symbolem, który organizuje zarówno płaszczyznę formy, jak i tematyki dzieła jest tytułowa limba – gatunek sosny, rosnący w najwyższych partiach górskich.
Wiersz „Między nami nic nie było” pochodzi z roku 1870 i jest przykładem liryki miłosnej.
Utwór „Do młodych” pochodzi z roku 1880. Jest on spójny z historiozoficzną koncepcją dziejów Asnyka.
Adam Asnyk (ur. 11 września 1838 roku, zm. 2 sierpnia 1897 roku) – polski poeta, kryptonim El…y, pseudonim Jan Stożek.
W poezji Asnyka odzwierciedla się świadomość pokolenia, które żyło w cieniu upadku powstania styczniowego.
Utwór Jerzego Lieberta o incipicie „Uczę się ciebie, człowieku” został wydany pośmiertnie w tomiku „Kołysanka Jodłowa” w 1932 roku. Poeta wyraża swoje zainteresowanie skomplikowaną, ludzką naturą. Ta tematyka często powracała w jego twórczości, obok motywów religijnych.
W przedstawionym tekście „Dramat i przestrzeń” Jana Błońskiego podjęta została skomplikowana problematyka wyodrębnienia i charakterystyki „przestrzeni dramatu”. Autor zauważa tam, że należy różnicować ją od „przestrzeni teatralnej” czy też „scenicznej” gdyż w odróżnieniu od dwóch wspomnianych przestrzeń dramatu jest tożsama z danym utworem literackim nie zaś miejscem czy nawet sposobem jego przedstawienia. Informuje ona czytelnika iż poza widzianym na scenie kawałkiem świata przedstawionego istnieje również jego pozostały fragment, który wpływa, między innymi, na losy bohaterów dramatu. Jego odbiór zaś jest ściśle uzależniony od nastawienia i wiedzy odbiorcy (widza). Rozważania i wnioski Jana Błońskiego są tożsame z moimi odczuciami względem tego typu dzieł literackich.
Beata Obertyńska to polska poetka dwudziestolecia międzywojennego, autorka kilku zbiorów wierszy, która nigdy nie związała się na stałe z żadną grupą literacką. Jej twórczość charakteryzował osobisty charakter, zbliżony do personalnego wyznania. Obertyńska jest autorką wiersza Strych, w którym porusza kwestie związane z ludzką pamięcią oraz jej zawodną naturą, która z czasem zaciera wspomnienia człowieka, a tym samym jego tożsamość.
Wiersz znany powszechnie pod nazwą Non omnis moriar, w rzeczywistości nie posiada tytułu, dlatego też identyfikuje się go pod tym incipitem. Opublikowany został w roku 1942, a jego autorką jest Zuzanna Ginczanka – polska poetka, w 1944 roku pojmana i rozstrzelana przez nazistów. Omawiany utwór porusza kwestie tragicznych losów osób narodowości żydowskiej podczas II Wojny Światowej – sama autorka była właśnie tego pochodzenia.
Utwór ten powstał w XV wieku. Jego autor pozostał anonimowy. Tekst odnaleziono wśród tzw. Pieśni łysogórskich w rękopisach znajdujących się w klasztorze benedyktyńskim na Łysej Górze. Być może jest fragmentem niezachowanego do dziś dramatu pasyjnego.