Wiersz „Veto albo nie pozwalam” pochodzi ze zbioru Moralia i jest przykładem liryki patriotycznej – typowej w twórczości Potockiego. Moralia to zbiór, nad którym poeta pracował pod koniec swojego życia. Uważane są one za jeden z najwybitniejszych dzieł Potockiego.
Satyra Pijaństwo pochodzi z 1779 roku. Utwór należy zaliczyć do satyry dialogowej – dwóch znajomych rozmawia. W gruncie rzeczy podczas swojej konwersacji zarysowują ciekawy obrazek obyczajowy. Wiadomo, że są sobie bliscy, ponieważ zwracają się do siebie per ty. Tym razem pod lupę wziął Krasicki jedną z największych przywar Sarmatów – pijaństwo (o czym bezpośrednio informuje już sam tytuł). Ciekawy jest sam pomysł utworu. Przez całą satyrę mężczyźni rozmawiają o szkodliwości nadużywania alkoholu. Jednak swoją opowieść podsumowują niespodziewanie:
Pewnego słonecznego dnia, kiedy pracowałem w ogrodzie, przyszedł do mnie mój stary przyjaciel Gandalf. Dawno się nie widzieliśmy, więc ucieszyłem się z jego wizyty. Uścisnęliśmy się mocno na powitanie i weszliśmy do środka, by przy herbacie i ciastku porozmawiać o tym, co u nas słychać.
Cyprian Kamil Norwid to jeden z najbardziej znanych poetów polskiego romantyzmu, mimo że za życia nie zdobył uznania i rozpoznawalności.
Utwór Grób Agamemnona składa się aż z 21 sześciowersowych zwrotek, zorganizowanych w sekwencje rymów końcowych ababcc.
Jan Lechoń był polskim reprezentantem epoki dwudziestolecia międzywojennego, z uwagi swoją dramatyczną biografię nazywany poetą tragicznym. Należał do grupy literackiej Skamander, a wiele lat życia spędził na emigracji. Jego wiersz Pytasz, co w moim życiu, wchodzi w skład zbioru Karmazynowy poemat, opublikowanego w roku 1920. Zestawia on ze sobą przeciwstawne, a jednocześnie paradoksalnie bliskie sobie oraz człowiekowi pojęcia – śmierci i miłości.
Sonet „Bakczysaraj w nocy” stanowi bezpośrednią kontynuację poprzedniego utworu z cyklu „Sonety krymskie”, na co wskazuje kolejność oraz tematyka utworu. Wraz z kolejnymi wierszami („Grób Potockiej”, „Mogiły haremu”) tworzy mikrocykl o stolicy chanów krymskich. Nie jest on jednak tożsamy z mikrocyklem marinistycznym, tutaj głównym spoiwem wszystkich sonetów jest tematyka miasta, które przedstawia w różnych układach — w dzień, w nocy, ukazując konkretne miejsca Bakczysaraju. Widać dużą fascynację Mickiewicza orientem, który otaczał go w czasie podróży z Odessy na Krym w 1825 roku. Efektem wyprawy jest osiemnaście „Sonetów krymskich”, wydanych w Moskwie w 1826 roku.
Utwór „Sto pociech” pochodzi z tomu o tym samym tytule. W zbiorze wierszy Szymborska pochyla się nad dziwnością człowieka, rozmyśla nad jego życiem na Ziemi i związkiem ze wszechświatem. Poetka snuje rozważania na temat pozycji gatunku ludzkiego zarówno w historii rozwoju cywilizacji (poczynając od paleolitu) jak i w historii naturalnej (zaczynając od najprostszej komórki). Wątek ten zostanie potem rozwinięty i do końca wyeksploatowany w tomie następnym, Wołanie do Yeti.
Wiersz „Nic dwa razy” pochodzi z tomu o tym samym tytule. Jest to utwór, który podejmuje problematykę przemijania. Przemijanie – jak można dowiedzieć się z wiersza – towarzyszy człowiekowi od początku od końca, od pierwszych chwil życia aż do śmierci. Kategoria przemijania wkrada się w każdy aspekt naszego bytowania na Ziemi. Tym samym wyłania się z wiersza nierozerwalna triada: życie – miłość – przemijanie. Naczelną zasadą rządzącą wszechświatem okazuje się myśl sformułowana dawno temu przez antycznego myśliciela Heraklita: pantarhei – wszystko płynie:
Czesław Miłosz to jeden z najwybitniejszych polskich twórców. Został on też nagrodzony Noblem, a jego powieści oraz wiersze na stałe weszły do kanonu literatury. Miłosz tworzył przez wiele lat, zatem jego styl i poruszana przez niego tematyka z czasem ewoluowały i zmieniały.