Antygona

– Niewidomy wróżbita;

– Żona Kreona i matka Hajmona; pojawia się pod koniec akcji tragedii;

– Najmłodszy z synów Kreona, jedyny żyjący; narzeczony Antygony;

– Siostra Antygony, Polinejkesa i Eteoklesa;

– Prawowity władca Teb; brat Jokasty, ojciec Hajmona i szwagier Edypa, po śmierci którego legalnie przejął tron;

– Tytułowa bohaterka tragedii Sofoklesa, córka Edypa i Jokasty, siostra Ismeny, Polinejkesa i Eteoklesa;

Antygona w rozmowie ze swoją siostrą Ismeną mówi o zakazie Kreona dotyczącym grzebania zwłok ich brata Polinejkesa, który poległ w bratobójczej walce z Eteoklesem. Prosi ją o pomoc i wyrażenie sprzeciwu wobec krzywdzącego prawa, ale ta decyduje się być posłuszna władcy, do czego stara się przekonać również Antygonę.

1. Antygona informuje Ismenę o zakazie Kreona dotyczącym grzebania ciała Polinejkesa.

Historia rodu Labdakidów należy do mitów tebańskich i stanowiła inspirację dla Sofoklesa do napisania Antygony. Lajos, król Teb i syn Labdaka, usłyszał w wyroczni delfickiej przepowiednię. Według Pytii miał on umrzeć z ręki własnego syna, który następnie ożeni się ze swoją matką, Jokastą. Bohater chciał uniknąć wypełnienia się przepowiedni i gdy na świat przyszedł jego męski potomek, kazał przekłuć mu stopy i porzucić go w górach na pewną śmierć.

Antygona jest dziełem inspirowanym historią rodu Labdakidów, która należy do mitów genealogicznych, czyli wyjaśniających pochodzenie i losy władców. Co istotne, czas i miejsce akcji tragedii odnoszą się do przestrzeni mitycznej, a nie historycznej.