Natalia Dąbrowska

Hamlet – streszczenie

Królestwo Danii. Rządy sprawuje brat zmarłego przed miesiącem króla. Nowy król pojął za żonę dawną monarchinię. Z całą sytuacją nie może pogodzić się książę Hamlet. Młodzieniec zachowuje się dziwnie, jest smutny i melancholijny, czym martwi matkę i stryja. Dodatkowym problemem jest nieporozumienie z księciem norweskim Fortynbrasem. Fortynbras chce odebrać ziemie, które przypadły w udziale Danii w wyniku zawartego niedawno paktu między państwami. Dzięki pismu wysłanemu do konającego króla Norwegii, młody książę obiecuje nie rościć pretensji do utraconych ziem w zamian za pozwolenie przemaszerowania z wojskiem przez Danię w drodze do Polski, którą pragnie podbić.

Okoliczności powstania Hamleta

Współcześnie trudno jednoznacznie i niepodważalnie określić źródła Hamleta, gdyż teksty utworów, którymi inspirował się Szekspir, zaginęły i znane są tylko z przekazów pośrednich. Nie wiadomo dokładnie, kiedy Szekspir napisał Hamleta. Badacze jako przybliżoną datę podają 1601 rok. Był to czas, kiedy dramatopisarz pracował dla teatru The Globe. Powstały wtedy najważniejsze sztuki pisarza.

Hamlet – czas i miejsce akcji, informacje wstępne

Dramat Szekspira dzieje się w Danii. Nie określono w didaskaliach dokładnego czasu historycznego. Jednak analizując aluzje historyczne zawarte w tekście – wojna z Norwegią, przejęcie władzy w Danii przez angielskiego monarchę – można przypuszczać, że akcja dzieje się w pierwszej połowie XI wieku. Określenie czasu akcji komplikuje jednak wzmianka o studiach w Wittemberdze – uniwersytet został otworzony dopiero na początku XVI wieku. Widać więc, że określenie czasu akcji jest niemożliwe. Jak zauważa Urszula Lementowicz, polonistka:

William Szekspir – biografia

William Szekspir (ang. William Shakespeare) ur. w 1564 r. w Stratford-upon-Avon, zm. w 1616 r., tamże) – dramaturg angielski, poeta, aktor. Uważany za jednego z najwybitniejszych pisarzy literatury angielskiej, reformatorów teatru oraz wybitnego twórcę wszechczasów, choć jego sławę światową ugruntowali dopiero pisarze romantyczni. Autor licznych utworów: 6 tomików sonetów i wierszy, 10 tzw. kronik historycznych, 14 komedii i 13 tragedii – są to jednak liczby orientacyjne, bo nie wszystkie jego utwory przetrwały próbę czasu, a w przypadku niektórych podważa się autorstwo.

Soldat Inconnu – interpretacja

Soldat Inconnu to, pacyfistyczny w wymowie, wiersz powstały pod wpływem doświadczeń wojennych poety oraz wyjazdu do Francji, gdzie Broniewski zobaczył napis na Grobie Nieznanego Żołnierza. Tytuł został zapisany w języku francuskim i oznacza właśnie „nieznany żołnierz”. Sytuacja liryczna rozgrywa się na ulicach Francji targanej wojną. Podmiotem lirycznym jest zmarły żołnierz, który wypowiada się przeciwko walce zbrojnej i ukazuje z niezwykłą precyzją bezsensowność wojny. Zwraca się do swoich przyjaciół z wojska, ale także do wszystkich ludzi.

Ballady i romanse – interpretacja

Utwór „Ballady i romanse” pochodzi z tomu Drzewo rozpaczające z roku 1945. Na poziomie tytułu nawiązuje do tomu poetyckiego Adama Mickiewicza Ballady i romanse. Z jednej strony, dzieło Broniewskiego jest poetycką wariacją na temat utworu romantycznego wieszcza, z drugiej – wykorzystanie akurat tego tytułu ma na celu zwrócenie uwagi na nastanie swoistej nowej epoki.

Bagnet na broń – interpretacja

Wiersz „Bagnet na broń” ukazał się w 1939 roku, na kilka miesięcy przed wybuchem II Wojny Światowej. Badacze uważają, że w utworze tym poeta postanowił odejść od kwestii społecznej i zająć się problematyką dotyczącą wojny. Można uznać, że twórca wykazał się niezwykłą intuicją i przewidział, że w niedługim czasie ojczyznę będą czekały ciężkie walki.

Cechy twórczości Władysława Broniewskiego

Twórczość Broniewskiego jest ściśle związana z jego życiem oraz światopoglądem. Swój oddźwięk znajduje w niej burzliwa historia narodu polskiego. Wiersze przesycone są topiką rewolucyjną i patriotyczną, ponadto niezwykle mocno oddziałują na emocje czytelnika. Jak zauważa Tadeusz Bujnicki, badacz twórczości Broniewskiego, poeta nie chciał pisać „kroniki faktów”, opisywać rzeczywistości. Jego celem było oddziaływanie na emocje odbiorcy i wywołanie pewnych postaw. Odwoływał się on do uczuć czytelników po to, aby nimi w pewien swoisty sposób pokierować, aby zaczęli oni współodczuwać.