Wiersz nacechowany jest nieparzystymi rymami żeńskimi, opartymi na zgodności samogłosek (asonanse). Przyspiesza to rytm monologu lirycznego.  

Tytuł utworu odwołuje się do czasu okupacji. Tekst można podzielić na dwie wyodrębnione graficznie części: pierwsza przedstawia przerażającą rzeczywistość wojenną, a druga przynosi charakterystykę pokolenia Kolumbów, ludzi urodzonych w latach 20. ubiegłego wieku, dorastających w czasie drugiej wojny światowej i biorących czynny udział w konspiracji.

Wiersz ten należy do liryki osobistej. Jego tytuł staje się swoistą dedykacją. Nie sposób rozpocząć interpretację tego utworu bez przywołania ważnych informacji dotyczących najbliższej rodziny Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.

Pierwsza część wiersza, złożona z pięciu początkowych zwrotek, przedstawia ciąg obrazów, w których piękno przyrody zostaje zdemaskowane przez zestawienie jej z wizją wojny.

Utwór składa się z pięciu zróżnicowanych pod względem długości strof o rymach niedokładnych nieparzystych, opartych najczęściej na zgodności samogłosek (asonanse). Takie ukształtowanie wiersza przyspiesza rytm wypowiedzi osoby mówiącej, która przedstawia dramatyczne wydarzenia.

Wiersz ten składa się z powtarzalnych, regularnych, symetrycznych konstrukcji zdaniowych i sylabicznych, w których przeplatają się rymy żeńskie i męskie. Pierwsza, druga i trzecia zwrotka tworzą trzy rozbudowane zdania, a zarazem także porównania. Strofa czwarta zawiera natomiast dwa zdania.

Wiersz ten odwołuje się do polskiej tradycji, na co wskazuje zaznaczony już w tytule związek Modlitwy… z Bogurodzicą, arcydziełem polskiej liryki średniowiecznej. Wpisując się w nurt poezji maryjnej, utwór nawiązuje do współczesnych poecie realiów drugiej wojny światowej.

Mazowsze od dawna bywało tematem polskiej poezji. Nasi romantycy często opiewali jego sielski pejzaż. Idylliczność ta nie zanikała nawet wtedy, gdy w pięknych obrazach jawił się cień działań zbrojnych.

Elegia jest jedną z najstarszych odmian pieśni. Należy do liryki żałobnej. W rozumieniu nowożytnym to wiersz o charakterze refleksyjnym, utrzymany w nastroju rozpamiętywania lub skargi, odnoszący się do spraw osobistych bądź problemów egzystencjalnych.

Biała magia należy do najbardziej znanych erotyków Baczyńskiego. Poeta prezentuje w nim swoją ukochaną, Barbarę Drapczyńską.