Rzecz czarnoleska – interpretacja

Utwór „Rzecz czarnoleska” pochodzi z tomu o tym samym tytule wydanego w roku 1929. Wielu badaczy uważa liryk za programowy. Co ważne, tom Rzecz czarnoleska przepełniony jest przede wszystkim utworami autotematycznymi – tak też jest w tym przypadku.

Cechy twórczości Juliana Tuwima

Julian Tuwim jest uważany za jednego z głównych przedstawicieli grupy poetyckiej Skamander. Była to grupa sytuacyjna – twórców nie łączył wspólny program, lecz doświadczenie pokoleniowe.

Julian Tuwim – biografia

Julian Tuwim (ur. w 1894 roku, zm. w 1953 roku) – polski poeta i tłumacz. Urodził się w Łodzi. Chodził tam do Męskiego Gimnazjum Rządowego.

Widzenie katedry w Chartres

Wiersz „Widzenie katedry w Chartres” należy zaliczyć do grupy utworów podróżnych. Na początku wiersza podmiot liryczny podejmuje próbę rozróżnienia dwóch wymiarów katedry. Może ona być budynkiem oraz symbolem Kościoła. Takie rozróżnienie pozwala przeżyć katharsis – oczyścić się z wszelkich nieprawych uczynków:

Z Tatr – interpretacja

Wiersz „Z Tatr” należy zaliczyć do utworów autobiograficznych. To ważne, aby zdać sobie sprawę, jakie wydarzenie legło u początku powstania liryku. Podmiot liryczny występuje w pierwszej osobie i jest tożsamy z autorem (liryka bezpośrednia). Zwraca się on do bliżej nieokreślonego adresata, kobiety. Rzeczywistym odbiorcą tego przejmującego liryku jest zmarła tragicznie narzeczona poety, Marzena Skotnicówna. Przyboś poznał ją podczas pracy w szkole, była niezwykle pojętną uczennicą.

Póki my żyjemy – interpretacja

Wiersz „Póki my żyjemy” jest formą apokaliptycznej wizji opartej na przemyśleniach dotyczących sytuacji Polski. Podmiot liryczny występuje w pierwszej osobie liczby pojedynczej i opisuje nalot bombowy na Warszawę. Wiersz jest niezwykle mocny w wyrazie i sugestywny, przede wszystkim ze względu na wyszukane epitety i spiętrzone metafory:

Oda do turpistów – interpretacja

Wiersz „Oda do turpistów” pochodzi z 1962 roku. Jest to utwór znany, od jego tytułu zwykło się nazywać grupę poetów, którzy za wartość estetyczną uważali brzydotę, turpistami. Sam termin został zresztą wymyślony przez Przybosia.

Cechy twórczości Juliana Przybosia

Przyboś pisał pierwsze wiersze już w 1916 roku. Jednakże za właściwy debiut literacki uznawał druk wiersza Cieśle w „Skamandrze” w 1922 roku. Na początku drogi twórczej związał się z grupą negatywistów oraz z klubem „Dionizy” (którego był współzałożycielem). Jednakże bardzo szybko stał się głównym przedstawicielem Awangardy Krakowskiej. W latach 1926-1933 opublikował wiele artykułów polemicznych i programowych na łamach „Zwrotnicy” oraz „Linii”.

Julian Przyboś – biografia

Julian Przyboś (ur. 1901, zm. 1970) – polski poeta i eseista. Urodził się w rodzinie chłopskiej. Uczęszczał do gimnazjum w Rzeszowie. Uchodził za szkolnego poetę i nadwornego recytatora. Założył Koło Artystyczno-Literackie, które potem przemieniło się w Klub Artystyczny „Dionizy”. W 1923 roku założył grupę negatywistów (razem z Józefem Edwardem Dutkiewiczem, Janem Brzękowskim, Janem Alfredem Szczepańskim).