Hamlet Williama Szekspira to dramat, który oprócz ogromnego ładunku emocjonalnego, metafizycznego i duchowego, posiada również ogromny potencjał literacki. Świadczy o tym choćby fakt, że dzieło stało się kopalnią cytatów i przysłów, które funkcjonują w języku potocznym wielu kultur do dzisiaj. Jednym z najsłynniejszych jest wypowiedziane przez tytułowego bohatera sformułowanie, że „Dania jest więzieniem”, które można interpretować na bardzo wiele sposobów.

Monolog rozpoczynający się od słów „Być albo nie być – oto jest pytanie” to chyba najsłynniejszy monolog nie tylko z Hamleta Williama Szekspira, lecz także w całej twórczości dramaturgicznej nowożytnego świata. Sformułowanie to na stałe weszło do języka sztuki oraz do języka potocznego, lecz mało kto wie, jakie słowa i treści znajdują się w dalszym biegu monologu. 

Klaudiusz z Hamleta Williama Szekspira to główny czarny charakter słynnego dramatu. Jest to postać, która gromadzi w sobie wszystkie najgorsze cechy, jakie jesteśmy w stanie dzisiaj połączyć z zawodem polityka: jest przebiegły, dąży do celu po trupach, nie odczuwa wyrzutów sumienia i traktuje całe życie jak jedną wielką grę, w której liczy się tylko zwycięstwo bez względu na cenę. 

William Szekspir w swoim dramacie, pt. Hamlet zastosował wiele nowatorskich chwytów stylistycznych i inscenizacyjnych. Miały one wpływ na odbiór historii, która wydawała się przez to jeszcze bardziej autentyczna, a odbiorca mógł jeszcze dogłębniej utożsamić się z bohaterami.

Tragizm jest kategorią wywodzącą się jeszcze z czasów starożytnych. Określa on sytuację, z której nie ma dobrego wyjścia. Jakąkolwiek decyzję podejmie człowiek postawiony w sytuacji tragicznej, doprowadzi ona do mniejszego lub większego nieszczęścia.

Hamlet Williama Szekspira to dramat obfitujący w wiele naprawdę interesujących i skomplikowanych postaci. W każdej z nich przestawiona została cząstka człowieczeństwa. Nikt nie jest tutaj kryształowo dobry, każdy ma coś „za uszami”, każdy ulega pokusom, złym myślom i emocjom.