Jesienny pociąg – interpretacja
Jak pisać o jesieni? Dorota Gellner w swoim wierszu „Jesienny pociąg” zaprasza nas do podróży tytułowym środkiem lokomocji, który zabiera nas w jesień, a nawet – sam jest jesienią.
Jak pisać o jesieni? Dorota Gellner w swoim wierszu „Jesienny pociąg” zaprasza nas do podróży tytułowym środkiem lokomocji, który zabiera nas w jesień, a nawet – sam jest jesienią.
Każde dzieło literackie jest odrębnym światem. Tworząc go, autor musi przyjąć pewne założenia i zależności pomiędzy jego elementami. Taki „stelaż” dla rzeczywistości wewnątrz opowieści nazywany jest kompozycją. Na przestrzeni wieków wykształciły się cztery rodzaje kompozycji: zamknięta, otwarta, ramowa i szkatułkowa. Najczęściej spotykane są pierwsze dwie, diametralnie od siebie odmienne. Każda rządzi się bowiem swoimi prawami i popularna była na przestrzeni innego okresu literackiego.
Na początku epoki romantyzmu Johann Wolfgang von Goethe stworzył pewien model literacki, który następnie zaczął przenikać do postaw życiowych młodych ludzi tamtych czasów. Werteryzm, bo o nim mowa, miał bardzo duży wpływ na kształtujący się wtedy romantyzm. Związany jest też z powstaniem bohatera werterycznego – jednego z archetypów postaci literackich.
Na kanwie życia oraz twórczości angielskiego arystokraty, Lorda Byrona, wytworzył się specyficzny trend w romantyzmie. Bajronizm, bo o nim mowa, cechowały skrajny indywidualizm i pogarda dla zastanych norm społecznych. Tworzeni w tym nurcie bohaterowie romantyczni to wyobcowane, wybitne jednostki o skłonnościach do kierowania się emocjami oraz mściwością.
Krzysztof Kamil Baczyński (ps. Jan Bugaj, 1921-1944) był synem Stanisława Baczyńskiego, krytyka literackiego, publicysty, żołnierza Legionów Polskich, oficera Wojska Polskiego i Stefanii Zieleńczyk, nauczycielki oraz autorki podręczników i książek dla dzieci.
Wiersz W pamiętniku Zofii Bobrówny powstał w Paryżu 13 marca 1844 roku. Utwór został opublikowany dopiero po śmierci poety, w 1866 roku.
Dzieciństwo i młodość to bardzo ważny okres w życiu człowieka. To właśnie wtedy – jako że młody umysł jest najbardziej chłonny – kształtuje się nasza osobowość, którą w późniejszych latach już nie tak łatwo jest zmienić. Wówczas nabieramy cech charakteru, badamy, co nam się podoba, a co nie, kształtujemy swoje upodobania i światopogląd. To właśnie … Czytaj dalej
Za każde przewinienie winowajca musi ponieść karę, choćby była to kara odroczona i miała inną formę, niżby mogło się wydawać większości z nas. Tego wydaje się nas uczyć literatura od zarania dziejów. Zbrodnia, oszustwo, zabójstwo – są to rzeczy, które naruszają metafizyczny porządek świata, który ze swojej natury dąży do równowagi, więc prędzej czy później zadba o konsekwencje dla winowajcy. Problem ten dobrze widać na podstawie literatury europejskiej XIX wieku.
Poświęcenie się dla własnych wartości to cecha rzadko spotykana w dzisiejszym świecie zdominowanym przez pieniądz i szybką oraz łatwo dostępną rozrywkę. Wiara w ideały nie jest dzisiaj zbyt gloryfikowaną rzeczą. Literatura jednak, a także dawne wierzenia, utrwalają postawy, które stały u zarania ludzkości – są więc w pewien sposób wyznacznikiem człowieczeństwa. Jednym z najważniejszych tego typu wyznaczników jest właśnie umiejętność poświęcenia się w imię wyższych wartości.
Każdego roku Ministerstwo Edukacji Narodowej wprowadza mniejsze lub większe zmiany w programach nauczania. Często modyfikacje dotyczą listy lektur – niektóre dzieła przestają być obowiązkowe, inne dołączają do kanonu analizowanego na lekcjach. Oto kluczowe zmiany!