„Bakczysaraj” to utwór, w którym Adam Mickiewicz przedstawia tytułowe miasto Bakczysaraj – byłą stolicę chanów krymskich z dynastii Girejów. Tematem wiersza jest potęga i piękno miasta, które przeminęły. Utwór to szósty sonet z cyklu „Sonety Krymskie”, który powstawał w latach 1825-1826 i stanowi pamiątkę z podróży poety po Półwyspie Krymskim.
William Wordsworth był twórcą należącym do grupy tzw. angielskich poetów jezior, który urodzili związali byli z hrabstwem Kumbria i zapoczątkowali romantyzm w swoim kraju. Wiersz Filarze Stonehenge wchodzi w skład poematu Wina i żal lub Wypadki na równinie Salisbury (org. Guilt and Sorrow or Incidents upon Salisbury Plain), który po raz pierwszy w całości został wydany w roku 1842 – choć jego fragmenty publikowano już w 1798. Utwór wyraża zachwyt nad zadziwiającym dorobkiem okresu neolitu i brązu.
Czesław Miłosz był polskim noblistą z dziedziny literatury, poetą czasów współczesnych, a także tłumaczem, dyplomatą czy eseistą. Wiersz Biedny chrześcijanin patrzy na Getto wchodzi w skład cyklu Głos biednych ludzi, który z kolei przynależy do większego zbioru – Ocalenie, który opublikowano w 1945 roku. Twórczość tego okresu była silnie naznaczona przez niedawne działania wojenne, a omawiany utwór skupia się konkretnie na likwidacji warszawskiego getta.
Adam Asnyk był nie tylko znakomitym polskim poetą XIX wieku, ale także dramatopisarzem, redaktorem, filozofem oraz założycielem Towarzystwa Szkoły Ludowej. Wiersz jego autorstwa pt. Ulewa powstał w roku 1879, a dokładniej 30 lipca, i wchodził w składu zbioru Poezje. Tom II. Jest to dzieło z nurtu popularnego w Młodej Polsce gatunku liryki przyrody, opisujące tatrzańską naturę – gwałtowną, letnią nawałnicę.
Czesław Miłosz, polski poeta współczesny, prozaik, eseista, tłumacz oraz laureat Nagrody Nobla, był autorem m.in. zbioru wierszy Ocalenie, opublikowanego w roku 1945, który wchodził w skład większego cyklu – Świat. Poema naiwne. Omawiany wiersz, Z okna, wywodzący się z tego zbioru, kreuje bajkowy, poetycki obraz Europy – bezpieczny, spokojny, lecz nierealny w ówczesnych czasach. Wizję tę przedstawiono z perspektywy ojca, opowiadającego historię swojemu dziecku.
Kazimierz Przerwa-Tetmajer był przedstawicielem Młodej Polski, poetą, ale też powieściopisarzem. Dojrzały etap jego twórczości charakteryzuje się tendencjami dekadenckimi, widocznymi w wierszu Hymn do Nirwany. Ten wydany w roku 1894 utwór stylizowany jest na modlitwę – zamiast do Boga, odwołuje się jednak do tytułowej nirwany, stanu błogości wywodzącego się z kultur wschodnich.
William Wordsworth był angielskim poetą pochodzącym z tzw. „Krainy Jezior” i reprezentował epokę wczesnego romantyzmu. Zasłynął przede wszystkim pierwszym w historii literatury eposem psychologicznym – Preludium, był także autorem wielu wierszy. Jednym z nich jest Świat ludzkich spraw zbyt wiele dla nas znaczy, opisujący egzystencjalne przemyślenia człowieka dotyczące życia doczesnego, które wywołuje bezpośredni kontakt z naturą.
Laura i Filon to utwór autorstwa Franciszka Karpińskiego, polskiego poety okresu oświecenia, który opowiada sentymentalną miłosną historię, rozgrywającą się w pewnej wsi. Konstanty Ildefons Gałczyński, artysta tworzący ponad sto lat później, postanowił podjąć literacką polemikę z tym dziełem, parafrazując go oraz wprowadzając do niego elementy komiczne. Wykorzystanie satyry to częsty zabieg w utworach Gałczyńskiego, który pomagał mu prześmiewczo przedstawić pewne zjawiska.
Natalia Gałczyńska, z domu Awałow, była małżonką Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, słynnego polskiego poety. Poświęcił on ukochanej kobiecie wiele miejsca w swojej twórczości, na przykład w utworze Już kocham cię tyle lat, który jest wyznaniem miłości dojrzałego mężczyzny w wieloletnim już, ukształtowanym dobrymi oraz trudnymi chwilami związku.
Konstanty Ildefons Gałczyński tworzył wiersze opowiadające o realiach ludzkiego życia, ale także dłuższe poematy, które w satyryczny, groteskowy sposób zwracały uwagę odbiorcy na absurdy ówczesnej rzeczywistości. Pierwszym opublikowanym poematem autora był Koniec świata, noszący także podtytuł Wizja Świętego Ildefonsa czyli satyra na wszechświat. Utwór wydany został w Kwadrydze, w roku 1929. Dzieło opisuje apokalipsę oraz wyśmiewa zachowania ludzi w obliczu tragedii.