„Rybka” to ballada Adama Mickiewicza wydana w 1822 w zbiorze „Ballady i romanse”. Zawiera ona charakterystyczne dla romantyzmu motywy takie jak: nieszczęśliwa miłość, postacie fantastyczne i odniesienia do kultury ludowej. Ballada Mickiewicza jest historią dziewczyny, która opuszczona przez ukochanego z rozpaczy rzuca się do jeziora i zmienia w rybę.
„Dobranoc” to utwór Adama Mickiewicza o tematyce miłosnej. To zwrot mężczyzny do ukochanej, z którą, wbrew własnej woli, rozstaje się na czas nocy. Utwór należy do cyklu sonetów odeskich, który składa się z dwudziestu dwóch erotyków powstałych w latach 1825-1826, czyli podczas wygnania poety.
Wiersz „W klasie” autorstwa księdza Jana Twardowskiego to utwór skierowany przede wszystkim do młodszego odbiorcy, dla którego ukazana sytuacja może być bardzo bliska i dobrze znana z życia codziennego. Dzieło przedstawia panujący w sali lekcyjnej chaos spowodowany przez niesfornych uczniów, których nic nie jest w stanie doprowadzić do porządku. Ich zachowanie zasługuje na naganę, ale nawet anioł, który zstąpił z Nieba, nie próbuje ich karcić, bo wie, że taka jest dziecięca natura.
„Śmierć pułkownika” to utwór o tematyce patriotycznej autorstwa polskiego wieszcza narodowego, Adama Mickiewicza. W wierszu przedstawiona jest śmierć bohaterki powstania listopadowego, Emilii Plater. Utwór powstał w roku 1832.
Wiersz „Pejzaż” autorstwa Edwarda Stachury pochodzi z wydanego w 2000 roku tomiku poezji „Wiersze pozostałe”. Dzieło stanowi abstrakcyjny opis świata, który skupia się w całości na jednej kobiecie oraz jej zachciankach. Utwór niesie ze sobą również gorzką, poetycką refleksję nad wykorzystywaniem natury i ziemskich dóbr przez człowieka tylko dla jego własnych, egoistycznych celów.
„Droga nad przepaścią w Czufut-Kale” to piętnasty utwór pochodzący z cyklu „Sonety krymskie” autorstwa romantycznego poety Adama Mickiewicza. Cykl ten powstawał w latach 1825-1826, a inspiracją do jego stworzenia była podróż poety na Półwysep Krymski. Wiersz przedstawia rozmowę Mirzy i Pielgrzyma, którzy przemieszczają się nad tajemniczą przepaścią.
Wiersz „Dar” autorstwa Czesława Miłosza powstał w 1971 roku podczas pobytu autora w Berkeley w Kalifornii i pochodzi z tomiku poezji „Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada”. Utwór jest poetycko-filozoficzną refleksją nad zwyczajną codziennością, w której odnaleźć można wiele szczęścia. Ukazuje postawę człowieka, który swoją radość czerpie jedynie z samego obcowania z przyrodą i nie potrzeba mu nic więcej, aby osiągnąć stan emocjonalnego spełnienia.
„Stepy akermańskie” to pierwszy utwór pochodzący z cyklu „Sonety krymskie” autorstwa romantycznego poety Adama Mickiewicza. Cykl ten powstawał w latach 1825-1826 i stanowi świadectwo podróży poety na Półwysep Krymski. „Stepy akermańskie” to poetycki opis przyrody i wyraz fascynacji rozpościerającymi się na Wschodzie stepami. Pojawia się również wątek patriotyczny.
Wiersz „Szczęście” autorstwa Bolesława Leśmiana pochodzi z wydanego w 1938 roku tomiku poezji „Dziejba Leśna”, który został wydany w pierwszą rocznicę śmierci poety. Dzieło to stanowi pesymistyczną refleksję o tytułowym szczęściu, które trudno odnaleźć i łatwo stracić. Inspiracją do napisania utworu stała się młodzieńcza relacja autora z kobietą, którą darzył szczególnym uczuciem.
Tadeusz Różewicz zasłynął głównie dzięki swojej wybitnej poezji, jednak był on także cenionym prozaikiem, dramaturgiem, scenarzystą oraz tłumaczem literatury węgierskiej. Był autorem licznych zbiorów wierszy, między innymi tomu Poemat otwarty, wydanego w roku 1957. Wywodzi się z niego poruszający utwór Krzyczałem w nocy, który odwołuje się do dramatycznych wspomnień Różewicza związanych z krwawą, okrutną wojną.