opracowania

* twarz szeroka, zrobiona jakby z czerwonego salcesonu, w którym tkwią inkrustowane, błękitne jak guziki od majtek oczy. Szczęki szerokie – pogryzłyby na proszek (zdawałoby się) kawałek granitu,

* bardzo piękna szatynka,niezwykle miła i ponętna,

* bardzo przystojne, morowe, młode szewskie chłopy,

* starszy majster szewski, ojciec Józka Tempe, członka „Dziarskich Chłopców”,

Według Witkiewicza jedynie artysta jest w pełni człowiekiem. Tylko sztuka stanowi drogę do osiągnięcia metafizycznego zaspokojenia. W związku z tym życie innych istot ludzkich jest po prostu w swojej wymowie komiczne.

W warsztacie szewskim pracują Czeladnicy oraz Sajetan. Rozmawiają o niesprawiedliwości, wynikającej z podziałów społecznych. Sajetan czuje, że mógłby zmienić losy świata, jednak nie widzi sensu w rewolucji.

Praca szewców w warsztacie.

Szewcy to ostatni zachowany dramat Witkiewicza, który pisarz tworzył równolegle z innymi dziełami (Nienasycenie i Jedyne wyjście) w latach 1927-1934. Nie doczekał się on jednak publikacji ani premiery za życia autora. Szewcy powstawały w innych okolicznościach niż pozostałe utwory: Witkacy przeżywał głębokie rozczarowanie doświadczeniami teatralnymi, podjął decyzję o porzuceniu idei Czystej Formy zarówno w twórczości malarskiej, jak i dramaturgicznej.

Stanisław Ignacy Witkiewicz, pseudonim Witkacy (ur. 24 lutego 1885 r. w Warszawie, zmarł śmiercią samobójczą we wsi Jeziory 18 września 1939 r.), jeden z najbardziej wszechstronnych i oryginalnych artystów XX wieku; pisarz, malarz, teoretyk sztuki, filozof.