Marta Grandke„Hobbit, czyli tam i z powrotem” to jedna z najsłynniejszych powieści z gatunku fantastyki, a jej autorem jest J. R. R. Tolkien. Po raz pierwszy wydano ją w roku 1937 i od tego czasu podbija serca kolejnych czytelników oraz doczekała się także ekranizacji. Na uwagę zasługuje charakterystyczny sposób narracji, w jaki prowadzona jest ta opowieść.
„Hobbit, czyli tam i z powrotem” to powieść autorstwa J. R. R. Tolkiena. Opowiada historię tytułowego hobbita znanego jako Bilbo Baggins, który wiedzie wygodne i spokojne życie w rodzinnym Shire. Pewnego dnia odwiedza go jednak czarodziej Gandalf, a wraz z nim gromada trzynastu krasnoludów, które chcą odbić swoje utracone królestwo w Samotnej Górze z łap smoka Smauga. Bilbo ma im towarzyszyć w tej wyprawie i być ich włamywaczem.
Cyprian Kamil Norwid to jeden z najbardziej znanych poetów polskiego romantyzmu, mimo że za życia nie zdobył uznania i rozpoznawalności.
Nie od dziś wiadomo, że historia ma istotny wpływ na literaturę, kształtując chociażby kolejne epoki i zróżnicowane światopoglądy, które potem mają swoje odbicie w tekstach. Wydarzenia historyczne potrafią zmieniać także sposób widzenia całych pokoleń, a także artystów, którzy potem dają wyraz tym zmianom w literaturze, malarstwie czy w muzyce. Często są one przedstawiane w różnych dziełach, a sposób ich ukazania miewa swój konkretny cel.
Od zarania dziejów przez różnego rodzaju artystów, filozofów i myślicieli rozważany był problem funkcjonowania jednostki wobec otaczającej jej zbiorowości.
„Pan Tadeusz” to epopeja narodowa autorstwa Adama Mickiewicza. Opisuje on w niej świat Polski szlacheckiej, który na jego oczach powoli znikał już w mrokach przeszłości. Dlatego też wydarzenia w Soplicowie mają w sobie wiele elementów szlacheckiej tradycji, dzięki której Mickiewicz próbuje ocalić ją od zapomnienia.
Przez wiele wieków najważniejszą i najbogatszą warstwą społeczną w państwie polskim była arystokracja, czyli najmajętniejsza grupa szlachciców. Była ona podawana za wzór dla innych. To w ich majątkach pracowali chłopi, arystokraci rządzili państwem. Przez lata jednak grupa ta traciła na znaczeniu, ulegała degeneracji moralnej i społecznej, aż w końcu przestała w ogóle istnieć. Schyłkowy okres jej istnienia naznaczony był dużą alienacją społeczną i skupieniem się na własnych majątkach.
Tytuł to integralna część każdego utworu artystycznego, w tym literackiego. Naprowadza nas na tematykę i interpretację dzieła. Czasem brak tytułu również w pewien sposób daje domyślenia. Niekiedy decydujemy się na przeczytanie danej pozycji wyłącznie pod wpływem zainteresowania jego tytułem. Ten zaś potrafi mieć niebagatelne znaczenie dla odczytania sensu całości.
Jednym z najczęściej poruszanych, wzbudzających silne emocje i uniwersalnych motywów, które mogą pojawić się w literaturze, jest miłość. Jest to doświadczenie, dotykające chyba każdego człowieka i nie pozostawiające nikogo obojętnym. Miłość pojawia się w tekstach literackich każdej epoki – od czasów starożytnych, poprzez renesans, romantyzm i pozytywizm, aż do czasów współczesnych. Różne są rodzaje miłości opisywanej w literaturze – może być to miłość romantyczna, rodzicielska, związana z przyjaźnią, a także miłość do ojczyzny.
Ludzie mają wiele wad i nieustannie muszą się zmagać z rozmaitymi słabościami. Czasami jest to walka udana, a czasami zdarza się, że dana osoba ulegnie swojej słabości. Mogą być to różne kwestie, czasami słabość jest jakąś błahostką, a czasami prowadzi człowieka do złych czynów, których nie powinien był popełniać.