Marta Grandke„Chmury” to jedna z zachowanych do współczesnych czasów komedii Arystofanesa, znanego starożytnego twórcy. Przedstawił on w tej sztuce swoją krytykę ówczesnych sposobów wychowywania i kształcenia młodzieży ateńskiej. Wymierzona ona została w Sokratesa i sofistów, którzy w jego opinii przyczyniali się do tego, że młodzi ludzie zaniedbywali dawne wartości i zachowywali się gorzej.
Symbol jest czymś, co oddaje pewne ukryte znaczenia. Czerwona róża symbolizuje miłość, czarny kot pecha, a lew męstwo. Symbole służą więc do przekazywania wielu dodatkowych treści przy pomocy konkretnego kodu. Wówczas rolą czytelnika jest odnalezienie tych dodatkowych, ukrytych znaczeń, zrozumienie ich i odczytanie w ich kontekście danego tekstu.
Sercem każdego kraju jest jego stolica. Nie można więc się dziwić, że miasto Warszawa bardzo często pojawia się w dziełach literatury polskiej, a autorzy chętnie sięgają po nią jako tło opisywanych przez nich wydarzeń. Szczególnie ciekawe jest spojrzenie na stolicę i jej mieszkańców przez pryzmat wyjątkowych wydarzeń historycznych, takich jak powstania czy wprowadzenie stanu wojennego.
Odyseusz to główny bohater antycznego eposu “Odyseja”, którego autorem jest Homer. Dzieło to opowiada o wędrówce, którą Odyseusz rozpoczął po zakończeniu się wojny trojańskiej. Chciał on powrócić do swojego domu rodzinnego, Odyseusz był bowiem królem Itaki i tam właśnie czekała na niego jego wierna żona – Penelopa.
Bohater tragiczny jest konstrukcją, której historia sięga aż do czasów antycznych, kiedy to postaci na scenie przeżywały dylematy i sytuacje, których nie można było zmienić ani im zapobiec. Bohaterowie stawali przed dylematami moralnymi, których nie dało się rozwiązać i zmuszeni byli podejmować dramatyczne decyzje.
Epoka romantyzmu cechowała się nie tylko odmiennym światopoglądem względem wcześniejszych twórców, ale także stworzyła własny model bohatera, który pojawiał się w tekstach tego okresu. Mowa tu o bohaterze romantycznym, którego spotkać można na przykład w utworach Adama Mickiewicza.
Konrad Wallenrod to główny i zarazem tytułowy bohater poetyckiej powieści autorstwa Adama Mickiewicza. Po raz pierwszy wydana ona została w roku 1828. W dziele tym Mickiewicz zastosował poetykę maski, ubierając w historyczny kostium problemy i myśli aktualne w czasach mu współczesnych.
Konrad Wallenrod to główny i zarazem tytułowy bohater powieści poetyckiej autorstwa Adama Mickiewicza, która po raz pierwszy opublikowana została w roku 1828. Jest on członkiem Zakonu krzyżackiego, jednak tak naprawdę pochodzi z Litwy i nazywa się Walter Alf.
Jedną z najważniejszych scen w “Dziadach” Adama Mickiewicza jest ta, w której jeden z bohaterów, ksiądz Piotr, doświadcza niezwykłego widzenia. Pojawia się ono w trzeciej części dramatu. Jego widzenie jest przeciwieństwem Wielkiej Improwizacji Konrada, który wymagał od Boga odpowiedzi, ale jej nie otrzymał.
Dramat “Dziady” Adama Mickiewicza oparty jest na wielu charakterystycznych dla polskiego romantyzmu myśli, nurtów i postaw.