Taniec jest bardzo naturalnym sposobem ruchu i spędzania czasu, np. przy muzyce. Przez lata miał on znaczenie rytualne, bądź był interpretowany jako wyraz równości wobec śmierci (średniowieczne dance macabre). Dziś jest rozumiany głównie jako satysfakcjonująca forma relaksu z drugą osobą.
W momencie, gdy nasza sytuacja życiowa jest zabezpieczona, czujemy się bezpiecznie, komfortowo i nie musimy wchodzić w głębsze związki międzyludzkie, jeśli tego nie chcemy. Problemy pojawiają się w momencie, gdy stajemy w obliczu większego zagrożenia, które stanowi niebezpieczeństwo nie tylko wobec nas, lecz również wobec innych ludzi, pośród których żyjemy. Literatura notuje wiele sytuacji, w których ludzie potrafili się zjednoczyć w obliczu takiego zagrożenia.
Porządek społeczny to przestrzeń, w której – przynajmniej w idealnej sytuacji – wszystkim obywatelom danego państwa czy danej zbiorowości ma się żyć dobrze, wygodnie i bezpiecznie. Często jednak zdarza się, że porządek ten jest zaburzony, co ma bezpośrednie przełożenie na komfort naszego życia. Wówczas budzi się w nas bunt, który w zależności od sytuacji przybierać może bardzo różne formy.
Polska szlachta to do dzisiaj kontrowersyjny temat. Jedni uważają ją za absolutną podstawę dzisiejszej polskości, inni doszukują się w niej źródła dzisiejszych wad narodowych. Dzięki literaturze różnego rodzaju mamy szansę wyrobić sobie na ten temat własne zdanie.
Polska historia charakteryzuje się wyjątkowym skomplikowaniem i niejednoznacznością. Dzieje naszego narodu wielokrotnie stawały się obiektem rozważań specjalistów politycznych i historycznych, ale także literatów, którzy próbowali oceniać je przez pryzmat swojej wrażliwości artystycznej i indywidualnego patrzenia na rzeczywistość.
Taniec w dzisiejszych czasach kojarzy nam się bardzo pozytywnie, jako sport, forma odpoczynku, wyraz bliskości czy sympatii wobec drugiej osoby, forma zabawy. Nie zawsze jednak taniec miał wyłącznie takie konotacje, czego rozległe dowody możemy odnaleźć w literaturze.
Wszyscy ludzie chcąc nie chcąc dostosowują swoje zachowanie do okoliczności. Inaczej zachowujemy się na oficjalnym balu w operze, a inaczej w domu, w gronie znajomych, itd. Istnieją jednak takie okoliczności, które zmuszają nas do przewartościowania swoich priorytetów życiowych, a w konsekwencji zupełnej przemiany tego, kim jesteśmy, jak o sobie myślimy i jak postrzegamy otaczający nas świat.
Motyw przenikania się świata rzeczywistego z fantastycznym jest bardzo popularnym zabiegiem nie tylko w literaturze, którą nazywamy fantastyczną. Posługiwali się nim również najwybitniejsi pisarze polscy i światowi, próbując nadać przekazywanym przez siebie przesłaniom wymiaru ponadczasowego i uniwersalnego. Służyły im do tego rozmaity duchy, widma i zjawy.
Homer to twórca najdawniejszych eposów z naszego kręgu kulturowego. Opisywał greckie mity i legendy, w których zawarł w zasadzie całą wiedzę na temat ludzkich namiętności, charakterologicznych pozytywów, jak i negatywów. Bohaterowie antyczni sprawiają wrażenie, jakby kierowali się dokładnie tymi samymi ambicjami, co my dzisiaj, dlatego też na ich przykładzie możemy śledzić, za czym w życiu podążać i czeka na pewno się wystrzegać.
Stanięcie na samym czele jakiejś zbiorowości, a zwłaszcza narodu, to nie lada wyzwanie, dlatego nie każdy się do tego zadania nadaje. Człowiek, który ubiega się o taką funkcję musi charakteryzować się odpowiednimi cechami charakteru.