Skąpiec to jedno z najpopularniejszych i do dziś bardzo aktualnych dzieł Moliera. To komedia, jak na prawdziwe arcydzieło literackie i artystyczne przystało, która działa na odbiorcę na wielu płaszczyznach, w wielu wymiarach. Pod płaszczykiem humoru, satyry, komizmu i śmiechu Molier pokazuje nam nasze własne wady, niedociągnięcia, małostkowości.
W miarę rozwoju intelektualnego ludzkości, zmienia się ogólne postrzeganie niektórych spraw i kwestii życiowych. Dysponujemy literackimi materiałami, które pokazują nam, jak ludzie radzili sobie z życiem i jego podstawowymi filozoficznymi zagadnieniami już tysiące lat temu. Dzięki tym dziełom sztuki antycznej możemy badać jak blisko, lub jak daleko, znajdujemy się od naszych przodków.
Dyskusja pomiędzy wiarą a niewiarą jest tak naprawdę dyskusją pomiędzy kierowaniem się w życiu prawami ludzkimi lub tymi, które uważamy za objawione, boskie. Jest to spór nierozstrzygalny, ponieważ zależy w dużej mierze od emocjonalności i wnętrza konkretnego człowieka. Są jednak sytuacje, w których prawo musi być wyegzekwowane i to wtedy należy dokonać wyboru, co jest dla nas najważniejsze.
Mamy do czynienia z wieloma rodzajami sposobów, którymi możemy posługiwać się przy poznawaniu i mówieniu o świecie. Wszystkie one jednak sprowadzają się do dwóch nurtów – metafizycznego czy religijnego oraz naukowego, empirycznego. Ciekawą sytuację stanowi porównanie obydwu tych sposobów, czym niejednokrotnie zajmuje się literatura science-fiction. Przykład takich rozważań możemy odnaleźć w utworze autorstwa Jacka Dukaja, pt. Katedra.
Literatura na przestrzeni wieków w bardzo różny sposób przedstawiała różnorodne społeczności – grupy zawodowe, religijne czy też całe narody. Niektóre z nich umyślnie dewaluowała, inne idealizowała. Warto się zastanowić, dlaczego tak właśnie postępowali niektórzy twórcy i czy udało im się osiągnąć ich cele.
Etos rycerski to zbiór zasad, jakimi powinni kierować się średniowieczni wojownicy, jeśli chcieli zasłynąć i zdobyć wielką sławę, a także zapisać się na kartach historii. Pośród tych zasad można było odnaleźć m.in. bezwzględną lojalność wobec swojego władcy, honor, odwagę czy uczciwą walkę. Podstęp w starciu z wrogiem był uważany za niehonorowy, choć literatura zna przypadki, które usprawiedliwiały i takie zachowanie.
Młodzież polska bardzo często pojawia się w utworach literackich jako pewna reprezentatywna grupa, ponieważ przy jej pomocy można było oddać ducha panujących czasów. W końcu to właśnie na młodzieży odbijały się najmocniej problemy polityczne czy historyczne Polski.
Bohater dynamiczny to bardzo popularny motyw w literaturze. Sprawia, że łatwiej nam się utożsamić z konkretną postacią, której życie – tak jak nasze – ulega zmianom i modyfikacjom. Przy jego pomocy autorzy mogą unaocznić czytelnikowi pewne prawdy o wnętrzu człowieka oraz o prawach rządzących jego duszą.
Ojczyzna to miejsce, w którym się wychowujemy i z którym jesteśmy związani, choćby przez język, którym się posługujemy. Wytwarza to niesamowitą więź emocjonalną, która odczuwana jest zwłaszcza wtedy, gdy ową ojczyznę utracimy. Polska ma w tym względzie wielkie doświadczenie, dlatego też twórcy literatury wielokrotnie używali swoich dzieł jako wyrazu tęsknoty za ojczyzną.
Aleksander Kamiński pisząc „Kamienie na szaniec”, pragnął opisać życie niesamowitych młodych ludzi, którzy w trudnym czasie II wojny światowej potrafili zachować się jak trzeba. Zośka, Alek i Rudy stanowią wzór dla wielu pokoleń powojennych Polaków, a ich życiorysy mogłyby zainspirować niejeden film. Pośród pełnych akcji, czasami strasznych i bolesny, a czasami dosyć zabawnych sytuacji możemy dostrzec kilka powtarzających się motywów literackich. Będą to, co następuje: