Pamiętnik Czarnego Noska Janiny Porazińskiej to cudowna podróż do krainy dzieciństwa, w której zabawki są najważniejszymi atrybutami codzienności, wręcz przyjaciółmi. Są tak samo żywe jak ludzie, tak samo czują i miewają ciekawe przygody. Autorka pozwala czytelnikowi poznać losy pewnego pluszowego misia i jego młodziutkiej właścicielki.
Czarny Nosek trafia ze sklepu do domu Małgosi. Pluszak przyzwyczaja się do nowego miejsca. Miś gubi się w czasie wycieczki i spędza noc samotnie w parku. Czarny Nosek spotyka się z innymi zabawkami u cioci Małgosi.
Literatura związana z II wojną światową postawiła przed człowiekiem współczesnym wiele pytań, na które do dzisiaj nie da się odpowiedzieć. Tragedia, jaka dokonała się w latach 1939-1945, złamała ludzkość i jej rozwój pod wieloma względami.
Każdy z nas patrz na rzeczywistość w nieco odmienny z sposób, z nieco innej perspektywy. Inaczej też interpretujemy otaczający nas świat i wydarzające się w nim sytuacje, w zależności od tego, kim jesteśmy, jak zostaliśmy wychowani oraz jakimi wartościami staramy się kierować w życiu.
Zło, tak samo zresztą, jak i dobro, jest zjawiskiem bardzo trudnym do zdefiniowania. Można bowiem twierdzić, że każdy ma w sobie cząstkę zła, którą na co dzień musimy powstrzymywać od urośnięcia. Inni twierdzą natomiast, że zło pochodzi z zewnątrz i ludzie są nim wystawiani na próbę charakteru. Faktem jest, że istnieją takie sytuacje, którym nie możemy zapobiec.
Każdy człowiek potrzebuje w życiu autorytetu, wzorca, który mógłby naśladować, z którym mógłby się porównywać i do którego mógłby się odwoływać w chwilach trudnych wyborów życiowych. Zwłaszcza młodzi ludzie potrzebują takich wzorców, ponieważ dopiero uczą się świata, podejmowania decyzji i dokonywania wyborów, dlatego więcej czyha na nich niebezpieczeństw.
Zagadnienia związane z pamięcią i wspomnieniami, a także ich wybiórczością, zawsze stanowiły, stanowią i zapewne stanowić będą interesujący temat dla literatury. W naszej pamięci bowiem wydarzenia potrafią zmieniać swój przebieg, wyglądać lepiej lub gorzej, niż miało to miejsce w rzeczywistości, potrafią mieć większe lub mniejsze znaczenie.
Samotność jest stanem, którego nikt nie pragnie, a większość ludzi stara się go za wszelką cenę unikać. Nic dziwnego – człowiek jest „zwierzęciem stadnym” – potrzebuje innych ludzi, choćby do zaspokajania potrzeby akceptacji, miłości czy opieki. Samotność ma jednak bardzo wiele oblicz, z których dużo było na przestrzeni wieków określanych i wyjaśnianych przez wybitnych twórców literatury różnych epok.
Postać matki w światowej kulturze ma miejsce wyjątkowe. Matka symbolizuje życie, opiekę, dobro, czułość i miłość, przez fakt, że to ona nosi pod sercem dziecko, wydaje je na świat i otacza opieką w pierwszych najważniejszych chwilach życia.
Istnieje wiele teorii na temat tego, czym jest sprawiedliwość. Najprościej można powiedzieć, że jest to stan równowagi pomiędzy tym, co czynimy w życiu, a tym, jakie ponosimy tych czynów konsekwencje, zarówno pozytywne, jak i negatywne.