Marcin PuzioOtaczająca człowieka rzeczywistość nigdy nie była idealna. Od zawsze ludzie pragnęli żyć w lepszym świecie, bez chorób, głodu czy wojen. Victor Hugo, francuski pisarz oraz polityk powiedział kiedyś, że „nic nie tworzy przyszłości tak, jak marzenia”.
Bohaterem utworu Zbigniewa Herberta jest Pan Cogito, pojawiający się również w tytule „Pan Cogito a ruch myśli”. W imieniu, a może nazwisku postaci pojawia się fragment sentencji Kartezjusza — „Cogito ergo sum”, czyli „myślę, więc jestem”.
Ludzie są istotami omylnymi. Często popełniają błędy, również nieumyślnie. Łatwo wyprowadzić ich z równowagi i doprowadzić do obłędu, w którym ciężko o racjonalną ocenę swoich czynów. Mogą także dokonywać przewinień, których żałują dopiero po czasie. Etycy i filozofowie od wieków rozważają, czy popełnione przez jednostkę winy mogą zostać w pełni zadośćuczynione.
Polska noblistka i wybitna poetka, Wisława Szymborska, w wierszu „Wczesna godzina” porusza temat poranka jako cudu. Podmiot liryczny obserwuje przemianę z zewnątrz i choć prawdopodobnie zdaje sobie sprawę z naukowych powodów tego wydarzenia, zachwyca się nim. Zmiana barw staje się dla niego czymś niezwykłym, wartym opisania.
Człowiek, jako gatunek homo sapiens potrafi przystosowywać się do wszelkiego rodzaju okoliczności przyrody. Ludzie żyją na dalekich lądolodach Grenlandii, jak i gorącym równiku. Te umiejętności adaptacji pozwoliły naszemu gatunkowi na uzyskanie dominacji nad m.in. neandertalczykami.
Idea poświęcenia się dla kogoś lub czegoś nie jest niczym nowym. Motyw ten jest obecny w literaturze od wieków. Już w antyku można odnaleźć tropy dotyczące wyrzeczenia się pewnych dóbr, aby osiągnąć wyższy cel. Mitologia, jak i dramaty starogreckie wskazują, że nie była to idea obca starożytnym.
Książka Czesława Centkiewicza „Anaruk, chłopiec z Grenlandii” opowiada o losach dwunastoletniego Innuity. Tekst został napisany przez podróżnika na podstawie swoich codziennych przeżyć z wizyty na Grenlandii. Książka powstała w 1937 roku i w tym także została wydana. Zawiera wiele opisów zwyczajów, jest jednak gatunkowo powieścią przygodową. Autor przytacza także legendy Innuitów.
Przyjazd autora na Grenlandię.
Zaprzyjaźnienie się z Anarukiem, podarowanie mu noża stalowego.
Pallas (Atena) jest boginią mądrości i sprawiedliwej wojny. Dodaje Polakom siły do walki, chce, by odzyskali oni wolność. Mimo przepowiedni o upadku powstania pomaga im i angażuje się w pomoc w zarządzaniu oddziałami. Gdy Zeus nakazuje jej powrót na Olimp, jest rozżalona i cierpi.
Autorem „Lilli Wenedy” jest Juliusz Słowacki. Opublikowano ją w 1840 roku w Paryżu. Utwór to tragedia w pięciu aktach, opisująca losy legendarnych wodzów — Wenedów i Lechitów. Lilla Weneda, tytułowa bohaterka, próbuje ocalić bliskich przed śmiercią z rąk przeciwników.