Wisława Szymborska jest jedną z najsłynniejszych kobiecych przedstawicielek polskiej poezji, rozpoznawalną kraju oraz poza jego granicami. Poza liryką, zajmowała się też esejami, krytyką czy tłumaczeniami. Tworzyła głównie utwory stosunkowo krótkie oraz ascetyczne w swej formie, pozbawione patetycznego wydźwięku, niejednokrotnie ironiczne. Wiersz Utopia wywodzi się ze zbioru Wielka liczba, opublikowanego w 1976, ponownie wydany został w tomie Widok z ziarnkiem piasku.
Czesław Miłosz był jednym z najbardziej rozpoznawalnych na świecie polskich poetów, a jego twórczość doceniona została Nagrodą Nobla. Poeta przez wiele lat przebywał na emigracji na terenie Stanów Zjednoczonych, jednak bliska mu była sytuacja w ojczyźnie. W swoich wierszach często krytykował ówczesne władze i zastanawiał się nad kondycją społeczeństwa. Podobne rozważania opisuje utwór Zaklęcie, który pod pozorną formą pochwały rozumu, opisuje faktyczne realia świata.
Wiersz „Ogród w Milanówku, pieśń nocnego wędrowca” autorstwa Jarosława Marka Rymkiewicza pochodzi z wydanego w 2002 roku tomiku „Zachód słońca w Milanówku”, uznanego za poetycką książkę roku. Utwór ten opowiada o ciągłym poszukiwaniu Boga przez człowieka, któremu towarzyszy cała przyroda. Skupia się na szeroko pojętej kwestii wiary i drodze do odnalezienia relacji ze Stwórcą.
Utwór „Skok o tyczce” Kazimierza Wierzyńskiego ukazał się w 1927 roku w tomiku „Laur olimpijski”. Autor przedstawia piękno sportu i wysiłek zawodników, jaki muszą włożyć w osiągnięcie najlepszego wyniku.
„Burza” to utwór Adama Mickiewicza, który opowiada o niebezpiecznej burzy, którą napotkał statek na morzu. Wiersz jest czwartym sonetem z pisanego w latach 1825-1826 cyklu „Sonety krymskie” i należy do tzw. tryptyku marynistycznego. Inspiracją do napisania tego utworu mógł być sztorm, który spotkał poetę podczas jego podróży po Morzu Czarnym.
Angielski pisarz William Wordsworth, zaliczany do grupy tzw. poetów z Krainy Jezior, był m.in. twórcą wiersza Żonkile (org. I Wandered Lonely as a Cloud). Utwór ten opublikowany został w roku 1807, jednak inspirację do jego napisania stanowiło wydarzenie sprzed pięciu lat. Wordsworth głosił antyurbanizm, widok długiego pasa żonkili podczas spaceru zachwycił go, postanowił więc uwiecznić ten widok na kartach poezji.
Polski poeta Kazimierz Przerwa-Tetmajer tworzył dzieła dekadenckie oraz opiewające górskie krajobrazy. Jest on także autorem utworu Dziś, który opublikowano w jego drugim zbiorze z cyklu Poezje, w 1894 roku. Wiersz ten ma szczególne znaczenie dla polskiej literatury – ma schyłkowy charakter, wskazuje na różnice pomiędzy poglądami pozytywistycznymi, a nurtami rozwijającymi się pod koniec XIX wieku, jednocześnie rozpoczynając okres Młodej Polski.
„Treny” Jana Kochanowskiego to utwory, które poeta stworzył po śmierci swojej dwuletniej córeczki Urszulki. Są uważane za arcydzieło polskiej liryki. Autor przedstawia rozpacz ojca i kryzys światopoglądowy, jaki wiązał się z tragedią straty dziecka.
Czesław Miłosz do tej pory jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych polskich poetów na świecie. Jest on autorem poematu pt. Orfeusz i Eurydyka, który opublikowany został w roku 2002, na łamach Tygodnika Powszechnego. Utwór ten dedykowany został pamięci Carol Thigpen-Miłosz, czyli drugiej żony artysty, która zmarła na krótko przed wydaniem dzieła. Poeta przywołuje w wierszu słynny grecki mit o tytułowych Orfeuszu oraz Eurydyce, a także Hermesie.
Kazimierz Przerwa-Tetmajer zasłynął utworami opiewającymi tatrzańską przyrodę, ale także dziełami przepełnionymi egzystencjalną rozpaczą oraz poczuciem bezsensu. Jest autorem m.in. wiersza Nie wierzę w nic, który wszedł w skład opublikowanego w roku 1891 zbiorze Poezye. Już sam tytuł wskazuje na dekadencki nurt, utwór jest pesymistycznym wyrazem utraty wiary w jakiekolwiek idee i wartości, co było charakterystyczne dla artystów tworzących pomiędzy XIX a XX wiekiem.