Bajka to gatunek literacki, który w założeniu ma posiadać przesłanie dydaktyczne. Najwybitniejsi autorzy tych krótkich wierszowanych utworów bardzo często posługiwali się metaforami i alegoriami, by w humorystyczny i satyryczny sposób uświadomić czytelnikom niektóre ich niedoskonałości, małostkowości czy wręcz wady.
II wojna światowa przyniosła wiele krzywd, a jedną z największych była świadomość tego, co jeden człowiek jest w stanie zrobić drugiemu, jeżeli da mu się w tej kwestii wolną rękę. Obozy zagłady pokazywały ogromną skalę upodlenia i odczłowieczenia, do jakiej doszło w stosunkowo niedługim czasie. Ukuto nawet sformułowanie „człowiek zlagrowany”, opisujące cechy jednostki przez dłuższy czas poddawanej okrutnym metodom niewolnictwa, wycieńczającej pracy, niewoli i katorgi zarówno psychicznej, jak i fizycznej.
Polscy twórcy bardzo chętnie wypowiadają się w swoich dziełach na tematy związane z narodem, ojczyzną, państwem, i omawiają różnego rodzaju sprawy. Kwestia narodowych zalet, a przede wszystkim wad narodowych Polaków, jest o wieków jednym z ulubionych tematów tych pisarzy, którzy dostrzegali w Polsce rozmaite niedoskonałości.
Polska odzyskała niepodległość w 1918 roku po stu dwudziestu trzech latach zaborów. Kraj był podzielony i pogrążony w chaosie, zarówno politycznym, gospodarczym, jak i społecznym czy światopoglądowym. Był to bardzo skomplikowany czas, który dawał się we znaki najbardziej zwykłym obywatelom, którzy nagle otrzymali kraj, o którym marzyli od pokoleń.
Miłość potrafi przyjmować przeróżne formy. Przeważnie kojarzy nam się z czym bardzo pozytywnym, z siłą motywującą do działania i kolorującą cały świat. Jednak bywa niestety, że niespełniona, nieodwzajemniona, jednostronna zaborcza miłość potrafi doprowadzić do prawdziwych ludzkich tragedii.
Różne dzieła na przestrzeni wieków uwzględniały istnienie świata metafizycznego, nadprzyrodzonego, który ma wpływ na świat realny. Najwięksi pisarze nowożytni umieszczali w swoich dziełach postacie fantastyczne, które miały określoną rolę do spełnienia. Zmieniały one interpretacje całych dzieł i otwierały umysły odbiorców na świat emocji, intuicji, instynktów, niekiedy nawet magii.
Przewroty i konflikty militarne należą zdecydowanie do najgorszych doświadczeń, jakie mogą spotkać człowieka. Wywołują one bowiem nie tylko szkody doraźne, jak rany, głód, ubóstwo, itp., lecz także długotrwałe traumy, których skutki mogą być odczuwalne nawet do końca życia. Nie bez powodu więc mówi się, że wojna i rewolucja stanowią źródła absolutnie skrajnych i ekstremalnych doświadczeń człowieka. Wiele dowodów na podtrzymanie tej tezy możemy odnaleźć w literaturze różnych epok i nurtów.
Miłość jest jedną z największych sił, jakie potrafią działać na ludzkie życie. Spełnione uczucie może być największą siłą napędową dla naszego istnienia. Jednakże jej niespełnienie albo inne nieprzyjemne sytuacje z nią związane, mogą nas zniszczyć emocjonalnie i psychicznie. Literatura bardzo lubi rozważać rozmaite warianty niespełnionej miłości, co ułatwia nam znacznie refleksję na ten temat.
Z lekcji historii znamy naprawdę niezwykle wiele przypadków, w których aktualna sytuacja polityczna wymagała od jednostek poświęcenia się w imię narodu, państwa, społeczeństwa, zbiorowości, itp. Nie wszyscy jednak są zdolni do tak wielkich czynów, nie wszystkim pozwala na to wewnętrzna konstrukcja psychiczna i moralna. O tych jednak, którzy potrafią się na to zdobyć, pamiętamy jako o bohaterach i czytamy o nich w książkach.
Intelektualiści i pisarze bardzo często na temat swoich dzieł przyjmują sprawy państwowe. Opisują sprawy polityczne swojego kraju, wady ustroju oraz zwracają uwagę na kwestie społeczne, które mają duży wpływ na życie i funkcjonowanie całej społeczności. Niektóre z takich dzieł mają wręcz charakter ostrzegawczy przed katastrofalnymi konsekwencjami dla całego państwa.