Zygmunt Krasiński, autor „Nie-boskiej komedii” w dramacie opisywał negatywną wizję rewolucji. Utwór miał wcześniej roboczy tytuł „Mąż”, co również odnosi się do treści utworu, ponieważ dotyczy on Hrabiego Henryka.
„Skąpiec” jest komedią napisaną przez Moliera. Francuski dramatopisarz był wyjątkowo popularny w baroku, gdy w zabawny sposób prezentował przywary paryskiego społeczeństwa. Poza „Skąpcem” jego drugi wyjątkowo popularny dramat to „Świętoszek”.
William Shakespeare, dramatopisarz angielski napisał „Makbeta” na początku XVII wieku. Dramat inspirowany jest kronikami opisującymi wydarzenia z XI wieku, gdy według przekazów władcą Szkocji był Duncan.
Dramat Jana Kochanowskiego „Odprawa posłów greckich” jest pierwszym dramatem napisanym w języku polskim. Wiąże się to z tak zwanym mitem trojańskim, który opisuje wydarzenia sprzed rozpoczęcia wojny trojańskiej.
Pismo Święte, składające się z dwóch testamentów — nowego i starego jest dziełem powstałym na przestrzeni wielu wieków. Początkowo historie opisane w Starym Testamencie były przekazywane ustnie, potem dopiero spisane.
Dramat antyczny autorstwa Sofoklesa opisuje tragiczne losy obecnego w mitach rodu Labdakidów. Tytułowa bohaterka sztuki chce postąpić zgodnie z prawem boskim, co nie podoba się Kreonowi, władcy Teb. Przejął on władzę po Edypie, ojcu Antygony.
„Odyseja”, której autorstwo przypisuje się Homerowi, jest kontynuacją historii wojny trojańskiej, opisanej w „Iliadzie”. Odyseusz wraca po dekadzie walk do Itaki, którą władał. Po drodze spotyka go wiele przygód, które przedłużają jego podróż.
Epopeja, której autorstwo jest przypisywane Homerowi, opisuje ostatnie pięćdziesiąt dni wojny trojańskiej. Dzieło ma znaczenie dla kształtowanej kultury śródziemnomorskiej, ponieważ toposy pochodzące z niego są do dziś obecne w sztuce i kulturze europejskiej. „Iliada” zawiera wiele ważnych motywów literackich, przydatnych w czasie pisania prac pisemnych.
Cykl Adama Mickiewicza „Ballady i romanse” jest bardzo ważnym dziełem literackim, od którego datuje się w Polsce romantyzm (1822). Utwory opisują głównie historie nawiązujące do folkloru, silnie związane z wierzeniami i przekazami ludowymi.
Adam Mickiewicz w trzeciej części dramatu romantycznego „Dziady” opowiada historię represji, jakie spotykały Polaków w zaborze rosyjskim, z którego sam się wywodził. Opisuje tam wydarzenia po procesie filomatów i filaretów, stąd wiele wątków i historii związanych z wywożeniem rodaków na Sybir.