Sposób na Elfa Marcina Pałasza to ciekawa, zabawna i wzruszająca historia o tym, jak ważną częścią naszego życia są zwierzęta. Nie tylko koloryzują naszą codzienność i zapełniają nam czas wolny, ale też obdarzają miłością i uczą odpowiedzialności. W niektórych przypadkach natomiast mogą nawet uratować nam życie albo odnaleźć ślady przestępcy, na którego trop nie może wpaść nawet policja. Warto więc dobrze żyć ze zwierzętami.
Elf mieszkający w schronisku marzy o wolności. Pewien pisarz i jego syn decydują się na adopcję psa i wybór pada na Elfa. Elf ciężko znosi podróż. Pies ma problemy z zaaklimatyzowaniem się w nowym środowisku. Tata usiłuje pomóc synowi w nawiązaniu znajomości z Karą.
Popularne jest stwierdzenie, że każdy człowiek jest kowalek własnego losu. Sugeruje to, że wszyscy jesteśmy w stanie kontrolować swoje życie wykazywać się w nim pełną decyzyjnością i sprawczością. Z drugiej jednak strony nie ma człowieka, który nie doświadczyłby przynajmniej raz poczucia braku siły, bezradności wobec zjawisk i sytuacji, które spotykają go w życiu.
Miłość do ojczyzny to indywidualna sprawa każdego człowieka i tak naprawdę istnieje jej tyle rodzajów, ilu istnieje ludzi chodzących po ziemi. Dla niektórych ojczyzna nie jest w ogóle istotnym czynnikiem ich życia i tożsamości, dla innych – będzie podstawowym fundamentem, na którym zbudują swoje życie.
Maria Konopnicka to jedna z ważniejszych polskojęzycznych pisarek przełomu XIX i XX wieku. W swojej twórczości poruszała współczesne sobie problemy społeczne oraz tematykę patriotyczną. Jej opowiadanie, pt. Miłosierdzie gminy jest gorzką refleksją na temat sumienia zbiorowości oraz tego, że każda dobroczynność powinna wynikać z odruchu serca, a nie – jak to niestety najczęściej się przydarza – z chęci wyróżnienia się, bycia postrzeganym przez innych w odpowiedni sposób, albo po prostu czystego zysku.
Tłum ludzi zbiera się rano pod kancelarią gminy. Radca spóźnia się na otwarcie kancelarii. Storch otwiera posiedzenie gminy i wygłasza przemówienie o dobroczynności. Na salę zostaję przyprowadzony Kunz Wunderli. Rozpoczyna się licytacja.
Nie spodziewałem się, że ta maszyna w ogóle zadziała, a już na pewno nie, że zadziała tak szybko. Zrobił się wokół mnie wielki, ogłuszający szum i wpadłem w jakiś niebieski wir. Nie było to wcale bolesne, ale nagłe i bardzo się tego przestraszyłem. Zamknąłem ze strachu oczy, a gdy je po chwili otworzyłem było już bardzo spokojnie i cicho.
Szanowne Koleżanki, Szanowni Koledzy! Na początku pragnę Was serdecznie przeprosić, że oderwałem Was od Waszych lekcji, żeby wygłosić to przemówienie, chociaż pewnie wielu z Was będzie mi za to wdzięcznych. Miałem jednak ważny powód, by to zrobić.
Psie troski Toma Justyniarskiego to utwór opowiadający o tym, że relacja człowieka z psem może być równie skomplikowana jak ta między dwojgiem ludzi i równie pracochłonna. Jednak dowodzi również, że gdy się o nią dba i pracuje nad nią, potrafi przynieść nam niesłychane rzeczy, a w ekstremalnych przypadkach nawet uratować życie.
Adam i jego ojciec adoptują Betty. Suczka nie potrafi odnaleźć się w nowym domu. Adam emocjonalnie przeżywa trudny los psa. Rodzice Adama wzywają pracowników schroniska.