Fejdippides – charakterystyka
Fejdippides to jeden z dwóch głównych bohaterów komedii „Chmury” autorstwa Arystofanesa. Reprezentuje on zachowania i poglądy młodzieży ateńskiej w V wieku p.n.e.
Fejdippides to jeden z dwóch głównych bohaterów komedii „Chmury” autorstwa Arystofanesa. Reprezentuje on zachowania i poglądy młodzieży ateńskiej w V wieku p.n.e.
Symbol jest czymś, co oddaje pewne ukryte znaczenia. Czerwona róża symbolizuje miłość, czarny kot pecha, a lew męstwo. Symbole służą więc do przekazywania wielu dodatkowych treści przy pomocy konkretnego kodu. Wówczas rolą czytelnika jest odnalezienie tych dodatkowych, ukrytych znaczeń, zrozumienie ich i odczytanie w ich kontekście danego tekstu.
Starszy Ateńczyk Strepsjades ma kłopoty finansowe, w które wpędził go jego syn, Fejdippides. Fejdippides to uzależniony od wyśigów konnych hazardzista, który przegrał pożyczone na konto ojca pieniądze.
„Chmury” to komedia autorstwa Arystofanesa, która została stworzona w V wieku p.n.e. Autor krytykuje nowoczesne wychowanie młodego pokolenia obywateli Aten, które podsycane było przez Sokratesa, a w dziele uosobione w postaci filozofa.
Sercem każdego kraju jest jego stolica. Nie można więc się dziwić, że miasto Warszawa bardzo często pojawia się w dziełach literatury polskiej, a autorzy chętnie sięgają po nią jako tło opisywanych przez nich wydarzeń. Szczególnie ciekawe jest spojrzenie na stolicę i jej mieszkańców przez pryzmat wyjątkowych wydarzeń historycznych, takich jak powstania czy wprowadzenie stanu wojennego.
Wychowanie i czasy, w których żyjemy, wpływają na nasze cele, motywacje i myślenie. Podobnie wygląda z twórczością w każdej z epok, gdzie bohaterowie, scenerie i morał różni się od wyznania, sytuacji oraz możliwości życia codziennego. Czasy, w jakich żyje człowiek, mocno wpływa na jego życie i sposób postrzegania świata, miłości i ważnych aspektów codzienności.
Jako ludzie przeżywamy każdą chwilę emocjonalnie i reagujemy uczuciami na daną sytuację. Samotność to osobiste odczucie wynikające z braku odpowiednich relacji z innymi ludźmi. Wyróżnia się kilka rodzajów samotności, od tej chronicznej, która jest traktowana jako choroba, po przejściową, z wyboru lub z konieczności bądź kary. Psychologia uznaje samotność za stan pożądany co jakiś czas, aby móc odpocząć.
Istota człowieka i jego poglądy kształtują się przez całe życie. Często, aby znaleźć siebie, wyruszamy w wędrówkę — mentalną, hobbystyczną lub rozpoczynamy podróż, aby odkryć, kim jesteśmy. Takie zagadnienia poruszane są przez filozofów od samej Starożytnej Grecji, aż po obecne czasy.
Cierpienie jest nieodłączną częścią ludzkiego życia. Doświadcza go każdy człowiek, niezależnie od wieku, płci, rasy czy stanu posiadania. Wobec różnych tragicznych wydarzeń można postępować w bardzo różny sposób — rozpaczając, jak również pokornie przyjmując niedolę.
Spory między racjonalistami i idealistami trwają od wieków. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, która postawa jest lepsza dla człowieka i jego otoczenia. Wybór drogi zależy bezpośrednio od samej osoby, która może woleć kierowanie się sercem lub rozumem. Skrajne postawy nigdy nie są dobre, zgodnie z myślą Arystotelesa, we wszystkim należy zachować umiar. W mojej opinii lepsze jest jednak trzeźwe i racjonalne kierowanie się głową.