Proszę państwa do gazu to kolejne opowiadanie obozowe autorstwa Tadeusza Borowskiego, pochodzące z tomu pt. Pożegnanie z Marią. Jest to kolejny kalejdoskop postaci, dzięki poznaniu których możemy, przynajmniej w przybliżony sposób, zrozumieć to, jakie postawy reprezentowali ludzie osadzeni w obozach koncentracyjnych, a raczej to, do przybierania jakich postaw zmuszała ich rzeczywistość.
Lubimy o sobie myśleć jako o osobach silnych, szlachetnych, zawsze będących w stanie zachować się w sposób właściwy i sprawiedliwy. Prawda jest jednak taka, że nie możemy być tego pewni, dopóki nie zostaniemy postawieni w naprawdę ekstremalnej sytuacji, w której do głosu dochodzą wielkie emocje, a w nas uwalniane są pierwotne instynkty.
Odkąd tylko powstała sztuka, zaczęła się interesować samą sobą. To na pierwszy rzut oka banalne stwierdzenie ma jednak pewne logiczne podłoże. Człowieka zajmującego się twórczością, której efekty mieszczą się w granicach pojęcia „sztuka”, nazywamy artystą. Skoro obiektem zainteresowania artystów może być dosłownie wszystko, co istnieje, to mogą być nim również oni sami.
Nie każdy jest wielbicielem literatury młodzieżowej, szczególnie jeśli lata nastoletnie mamy już za sobą. Ostatnio sięgnęłam po powieść Rafała Kosika Felix, Net i Nika oraz Gang Niewidzialnych Ludzi, przeznaczoną właśnie dla młodych czytelników. Sądzę, że może się spodobać wielbicielom science fiction, nawet jeśli nie są już nastolatkami.
Tadeusz Borowski w swoim opowiadaniu pt. Pożegnanie z Marią zawarł opisy kilku sylwetek ludzkich, dzięki którym możemy bliżej poznać postawy ludzi żyjących w czasie okupacji oraz to, w jaki sposób sobie z ową okupacją próbowały radzić. Autor unikał opisów przeżyć wewnętrznych swoich bohaterów, nie udostępniał czytelnikom ich myśli, przez co o ich cechach dowiadujemy się tylko z tego, co robią i co mówią. Tylko na tej podstawie możemy próbować opisać ich charaktery.
Strepsjades i Fejdippides to główni bohaterowie komedii „Chmury” autorstwa Arystofanesa, która została napisana w V wieku p.n.e. Mężczyźni są obywatelami Aten, Strepsjades to ojciec, a Fejdippides syn. Dzięki obu postaciom, autor próbował opisać greckie społeczeństwo i jego przywary.
Konflikt pokoleń występował od zarania dziejów, ponieważ każde nowe pokolenie wychowuje się już w nieco innym świecie, a przez to wyznaje inne prawdy, ma odmienne poglądy i patrzenie na rzeczywistość. Cywilizacja się rozwija i wystarczy kilka lat, by świat zmienił się nie do poznania, a dzieci wychowywały się w innych czasach niż ich rodzice. Młodzież pragnie bawić się życiem, a osoby starsze podchodzą do życia bardziej ostrożnie i z rozwagą, starając się nie ryzykować.
„Chmury” to komedia Arystofanesa, która została napisana w V wieku p.n.e. Głównymi bohaterami są Strepsjades i Fejdippides, ojciec i syn. Dzieło jest satyrą na ówczesnych Greków i ich zachowania, które reprezentują główne postacie.
Kordian Juliusza Słowackiego to dramat, w którym autor poruszył kwestię powstania listopadowego (miało ono miejsce zaledwie trzy lata przed napisaniem Kordiana), a także dokonał gruntownej analizy przyczyn, dla których nie odniosło ono sukcesu. Słowacki wnikliwie przedstawił nastroje i konkretne postawy obecne w społeczeństwie polskim i pokazał, że dopóki tych właśnie postaw i przekonań nie uda się zmienić, dopóty Polsce nie uda się zjednoczyć i stanąć do walki z zaborcą. Do walki, która będzie miała jakiekolwiek szanse powodzenia.
Stanisław Wyspiański w swoim najsłynniejszym dramacie pt. Wesele, umieścił wiele postaci fantastycznych. To różnego rodzaju zjawy, postaci pochodzące z legend ludowych albo narodowych mitów, czy nawet postaci zupełnie wymyślone. Każda z nich jednak pojawia się w bardzo konkretnym celu,ma swoją określoną rolę do odegrania. Nie przypadkowo większość z nich została połączona w pary z konkretnymi bohaterami dramatu, którym miały coś ważnego przekazać, uświadomić, albo czegoś ważnego nauczyć.