Bohater tragiczny jest konstrukcją, której historia sięga aż do czasów antycznych, kiedy to postaci na scenie przeżywały dylematy i sytuacje, których nie można było zmienić ani im zapobiec. Bohaterowie stawali przed dylematami moralnymi, których nie dało się rozwiązać i zmuszeni byli podejmować dramatyczne decyzje.
Epoka romantyzmu cechowała się nie tylko odmiennym światopoglądem względem wcześniejszych twórców, ale także stworzyła własny model bohatera, który pojawiał się w tekstach tego okresu. Mowa tu o bohaterze romantycznym, którego spotkać można na przykład w utworach Adama Mickiewicza.
Konrad Wallenrod to główny i zarazem tytułowy bohater poetyckiej powieści autorstwa Adama Mickiewicza. Po raz pierwszy wydana ona została w roku 1828. W dziele tym Mickiewicz zastosował poetykę maski, ubierając w historyczny kostium problemy i myśli aktualne w czasach mu współczesnych.
Konrad Wallenrod to główny i zarazem tytułowy bohater powieści poetyckiej autorstwa Adama Mickiewicza, która po raz pierwszy opublikowana została w roku 1828. Jest on członkiem Zakonu krzyżackiego, jednak tak naprawdę pochodzi z Litwy i nazywa się Walter Alf.
Akcja utworu miała miejsce na początku V wieku naszej ery, o czym świadczy wzmianka, że trwał pontyfikat papieża Innocentego. Wydarzenia rozgrywają się głównie w Rzymie, ale również w Laodycei, na Morzu Śródziemnym i u wybrzeży Syrii.
Modlitwy Eufamijana i niepłodnej Aglijas o dziecko.
Narodziny syna Eufamijana i Aglijas – Aleksego.
Pobożne dzieciństwo Aleksego.
Pallas (Atena) jest boginią mądrości i sprawiedliwej wojny. Dodaje Polakom siły do walki, chce, by odzyskali oni wolność. Mimo przepowiedni o upadku powstania pomaga im i angażuje się w pomoc w zarządzaniu oddziałami. Gdy Zeus nakazuje jej powrót na Olimp, jest rozżalona i cierpi.
Święty Franciszek z Asyżu to jedna z najciekawszych postaci wśród świętych kościoła katolickiego. Wierzył, że Bóg znajduje się w każdym stworzeniu, nie tylko w ludziach, ale też w roślinach, zwierzętach czy zjawiskach przyrody.
Syzyfowe prace Stefana Żeromskiego stanowią obraz nie tylko dorastania i tworzenia się narodowej tożsamości młodego człowieka okresu po powstaniu listopadowym. To przede wszystkim opis perfidii systemu rusyfikacji polskich uczniów przez carskiego zaborcę.
Autorem „Lilli Wenedy” jest Juliusz Słowacki. Opublikowano ją w 1840 roku w Paryżu. Utwór to tragedia w pięciu aktach, opisująca losy legendarnych wodzów — Wenedów i Lechitów. Lilla Weneda, tytułowa bohaterka, próbuje ocalić bliskich przed śmiercią z rąk przeciwników.